Millaista haluan perhe-elämämme olevannäyttää sadulta, jossa kuulostaisi klassikko "ja he elivät onnellisesti loppuun asti"! Valitettavasti näin ei käytännössä koskaan tapahdu, vaikka en todellakaan halua uskoa, että tämä tarina pian kertoo meistä. Etkö juuri äskettäin pyyhkinyt pois lukuisia ystävien ja perheen varoituksia sanoilla: "Minulle kaikki on toisin!"? Ja tässä sinä istut miestäsi vastapäätä, ja hän ei aiheuta sinulle muuta kuin ärsytystä. Onko tämä tuttu tilanne? Lue sitten artikkelimme saadaksesi selville kaiken perhekriiseistä.
Perheen kriisin syyt
Yleisesti ottaen kannattaa päättää mitäMonille meistä sillä on täysin yksiselitteinen negatiivinen konnotaatio, mutta psykologit eivät aina ole samaa mieltä. Kriisi — se on käännekohta, käännekohta, jossa vanhat olemisen tavat eivät enää "toimi". Pääsääntöisesti kriisin seurauksena on uuden keksiminen, esimerkiksi uuden käyttäytymismallin hankkiminen tai maailmankuvan muutos. Kaikkia näitä asioita kutsutaan yleensä "normatiiviseksi kriisiksi", toisin sanoen ne ovat normin muunnelma tai jopa sen suora indikaattori. Tällaiset perhekriisit perustuvat yleensä muutoksiin perhejärjestelmässä: uuden sosiaalisen yksikön luomiseen, lapsen syntymään, hänen koulunkäyntiin, toisen lapsen syntymään ja niin edelleen — kaikki ne asiat, jotka melkein kaikki meistä käyvät läpi. Valitettavasti tämä ei tee kriisin elämisestä ja kokemisesta yhtään helpompaa. Mitä voimme sanoa syistä, joilla ei ole mitään tekemistä tapahtumien normaalin kehityksen kanssa! Niihin kuuluu kaikki, mikä stressaa perhettä, mutta ei ole tarkoitettu siirtämään perhejärjestelmän olemassaoloa uudelle tasolle. Mitä tapahtumia nämä voisivat olla?
Merkit perheen kriisistä
Se vain tapahtui, että asui toisen ihmisen kanssaei todellakaan helppoa. Tarve mukautua, ottaa huomioon hänen mielipiteensä, tehdä myönnytyksiä ja ajoittain unohtaa omat mukavuutensa ja toiveesi — kaikki tämä aiheuttaa luonnollisesti ajoittain jäähtymistä perhesuhteissa. Herää kuitenkin kysymys: kuinka erottaa väliaikainen erimielisyys todellisesta perhekriisistä? On olemassa useita merkkejä, jotka auttavat sinua navigoimaan tässä hetkessä. Pääsääntöisesti esiin tulee se, että melkein kaikki kumppanisi sanat ja teot alkavat aiheuttaa sinussa voimakasta ärsytyksen tunnetta. Tietoisuuden tasolla tämä ilmenee siinä tosiasiassa, että hän on "vain ärsyttävä, siinä kaikki!" Hänen tekonsa, sanansa, puhetapansa, eleensä ja muut pienet asiat, jotka liittyvät jotenkin hänen kumppaniinsa, ärsyttävät. Joskus tämä johtaa vihanpurkauksiin ja raivoon, mikä ei tietenkään paranna perhesuhteita. Toinen perhekriisin ilmentymä on se, että sinä ja miehesi lakkaatte kuulemasta ja ymmärtämästä toistenne tunteita. Hän kertoo sinulle Thomasista, ja sinä kerrot hänelle — Yeremasta. Näin syntyy molemminpuolisten väitteiden noidankehä: sinun on tärkeää kertoa miehellesi, että sinulta puuttuu huomiota, ja hän yrittää kaikin voimin saada sinut ymmärtämään, että hän on kyllästynyt päivittäiseen "aivovuotoon". Kuilu teidän välillänne kasvaa ja laajenee, ja nyt olette rajoittuneet yksinomaan omiin väitteisiin ja oikeuteen. Kaikki halu jakaa suruja ja iloja toistensa kanssa katoaa, mikä on tärkeää avioliitossa, koska häiden jälkeen puoliso alkaa olla tärkein rooli ihmisen elämässä. Muuten, yksi kumppaneista näyttää yleensä olevan se, joka on enemmän panostanut avioliittoosi, ja joskus sekä aviomies että vaimo ajattelevat niin. Luonnollisesti kaiken tämän taustalla halusi seksuaaliseen läheisyyteen vähenee tai jopa katoaa kokonaan. Tietysti millaisesta seksistä voimme puhua, kun sinusta tuntuu, että vihaat toisiasi! Ei ole sattumaa, että intiimi elämä on todellinen perhesuhteiden barometri, koska se osoittaa, kuinka läheisiä puolisot ovat sanan kirjaimellisimmassa merkityksessä. Tämä liittyy myös siihen, että kumppanit lakkaavat katsomasta toisiaan eivätkä enää yritä miellyttää toisiaan. Kaiken tämän seurauksena jatkuvat riidat. Puolisot eivät pysty pääsemään sopimukseen edes yhdestä enemmän tai vähemmän merkittävästä ongelmasta: minkä elokuvan katsoa tänä iltana tai kuka kylvettää lapsen. Erityisesti riitojen kannalta hedelmällisiksi osoittautuvat lasten kasvatukseen ja hoitoon liittyvät kysymykset. Kaikki tämä johtuu siitä, että jokaisella on oma käsityksensä siitä, kuinka kaiken pitäisi olla, eivätkä he halua antaa periksi kumppanilleen millimetriäkään. "Sodassa kuin sodassa" — sanot ja valmistaudut seuraavaan taisteluun "alueestasi".
Mitkä ovat perhesuhteiden kriisit?
Kuten olemme jo sanoneet, on olemassa monia erilaisiaкризисов семьи. Кто-то считает, что они наступают практически в одно и то же время в разных парах, однако это не совсем так. Бывает, что супруги живут вместе довольно долго, и совершенно внезапно у них наступает так называемый “кризис первого года совместной жизни”. Поэтому мы просто расскажем вам о видах кризисов в семье и обозначим их приблизительные временные рамки. Самый первый из кризисов в семье — это кризис первого года совместной жизни. Его суть заключается в том, что вы начинаете жить вместе и сталкиваетесь с разницей в ваших представлениях обо всем. Кстати, даже если вы жили вместе до свадьбы, не факт, что вы избежите этого, ведь одно дело просто быть рядом, и совсем другое — быть связанными узами брака, которые, вообще-то, навсегда. Тут и появляется идея о том, что то, с чем вы готовы были мириться раньше, в роли жены вас категорически не устраивает. И то же самое происходит с вашим мужем. Например, вы считаете, что супруги должны все свободное время проводить вместе, а ваш партнер с этим не согласен. Здесь появляется необходимость договариваться и устанавливать нормы и правила совместного проживания, иначе вы скатитесь к бесконечным претензиям в адрес друг друга. Если вы благополучно пережили первый из кризисов в семье, то нередко за ним следует другой, а именно кризис, связанный с рождением ребенка. Это вообще один из самых непростых (и, в то же время, радостных) моментов в жизни супругов, ведь меняется абсолютно все, начиная с устройства семейной системы (вас было двое, и вы были супругами, а теперь появляется третий, который создает детско-родительскую подсистему) и заканчивая образом жизни во всех деталях. У вас появляется новый пункт в списке семейных хлопот — забота о малыше, — и его нужно как-то распределять. Теперь становится гораздо сложнее уделять внимание друг другу, да и на секс времени нет — выспаться бы! Усталость и раздражение накапливаются и выливаются в самый настоящий кризис семьи. Еще один кризис, связанный с детьми — это рождение второго ребенка. Во-первых, усиленная нагрузка падает на плечи супругов — им предстоит заботиться как о старшем, так и о новорожденном младенце, а это, как известно, помимо радости, очень утомляет. Да и сами дети не прибавляют спокойствия: у первого ребенка нередко возникает комплекс “свергнутого монарха”, и ему кажется, будто его теперь любят меньше, а вся забота достается малышу. Семье предстоит выдержать еще одно испытание, а родителям — поровну делить между детьми свои любовь и внимание, что оказывается весьма непростой задачей. Поход ребенка в первый класс — это тоже один из видов кризиса семьи. В этом случае происходит своеобразная проверка родителей, да и всей системы, на эффективность: в школе оценивают, чему научился ребенок и как у него получается справляться со школьной программой. Если у ребенка к концу первого года обучения появляются проблемы, то это, как правило, служит сигналом, что в семье что-то не в порядке. Да и даже если в ней все нормально, этот период — двойная нагрузка на всех ее членов: нужно всем вместе адаптироваться к новым условиям, родители должны помогать ребенку и контролировать его, а ребенок — хорошо учиться. Кроме того, это первое напоминание о том, что когда-нибудь дети покинут родительское гнездо и они останутся одни. Все вместе это создает весьма напряженную атмосферу в семье. На одной из этапов семейной жизни наступает кризис, не связанный с детьми, и это — кризис монотонности. Пара уже долгое время вместе, и былая страсть потихоньку идет на убыль. Новых ощущений очень мало, и каждый из супругов тоскует по ним. Казалось бы — радуйся, ведь все семейные обязанности распределены, быт налажен, детям найдено место в системе — но нет! Обыденность и стабильность означают новый кризисный этап в развитии семьи, и вам предстоит всем вместе преодолеть эту нелюбовь к рутине. Кризис подросткового возраста обычно является кризисом и для всей семьи в целом, ведь взрослеющий подросток — это зрелище не для слабонервных. Ему нужны свобода и независимость, но толком он ничего сделать не может, из-за чего очень злится и конфликтует с родителями. Те, в свою очередь, сильно переживают за растущего ребенка, пытаются научить его уму разуму и немного грустят, ведь скоро он станет совсем взрослым, а, значит, наступит следующий кризис. За рубежом его принято называть “синдром опустевшего гнезда”. Он связан с тем, что взрослые дети покидают родительскую семью, и пожилые супруги остаются один на один друг с другом. И если у них на протяжении долгих лет совместной жизни не получалось сохранять время и пространство для близости, то их ожидает неприятный сюрприз, а именно нахождение наедине с человеком, который кажется чужим и скучным. Это один из самых тяжелых кризисов — именно на этот период приходится множество разводов, когда пара понимает, что у них нет ничего общего больше, и каждый принимается заново искать себя. Хотя найти общий язык, конечно, можно — ведь вас столько связывает — но сложно.
Miten selviytyä perheen kriisistä?
Muista, että ulospääsy löytyy käytännössämikä tahansa vaikea tilanne. Perhekriisi — ei poikkeusta. Tietysti, kun olet siinä, sinusta näyttää siltä, että kaikki on toivotonta, mutta jos ylität tilanteen ja yrität käsitellä sitä hieman abstraktisti, siitä tulee paljon helpompaa. Ja muuten, uhrin asema on vähiten miellyttävä ja positiivisin — tapahtuvasta vastuussa olevien asema (ainakin osa siitä). Jos siitä tulee jossain vaiheessa todella vaikeaa, voit aina turvautua perhepsykologi-konsultin apuun — hän osaa auttaa pariskuntia ratkaisemaan vaikeimmatkin ongelmat. Lopuksi haluaisin sanoa, että rakkaus voittaa kaiken, ja jos sinulla on se, et yleensä pelkää mitään. Suosittelemme lukemaan: