Japanin ihme ruokaa

RuokafilosofiaJapanilainen ruoka Perinteinen japanilainen keittiö– Tämä ei ole vain kokoelma kulinaarisia reseptejä, se on koko filosofinen järjestelmä, jonka tarkoituksena on opettaa henkilöä saavuttamaan itsenäisesti terveyttä, nuoruutta ja pitkäikäisyyttä. Japanilainen ruokajärjestelmä perustuu – kaksi komponenttia yin ja yang, jotka ilmaisevat feminiinisiä ja maskuliinisia periaatteita. Ruoat ja juomat luokitellaan niiden sisältämien alkuaineiden mukaan. On monia tapoja saavuttaa terveyttä ja saada aikaan yin-yang-energian tasapaino kehossa. Ensinnäkin on tärkeää syödä tuoretta, luonnollista ruokaa ja välttää mausteita, kemiallisia ainesosia, kahvia ja teetä, jotka sisältävät kemiallisia väriaineita. Sinun tulisi juoda luonnollista japanilaista tai kiinalaista teetä. Jos mahdollista, on tarpeen vähentää yin-tuotteiden määrää – perunat, munakoisot, tomaatit. Yritä syödä vähemmän sesongin ulkopuolisia vihanneksia ja tuotteita, jotka on valmistettu kaukana asuinpaikastasi. Eläinproteiinien osalta villiliha on parempi kuin kotieläimistä saatu. Ruoan asianmukaisen sulamisen kannalta psykologinen asenne on myös erittäin tärkeä. Japanissa on tapana virittää positiiviseen tunnelmaan ennen illallista ja hylätä kaikki huolet ja turhat ajatukset. Kirjan "Japanese Miracle Food" kirjoittaja Katsuzo Nishi tunnisti neljä kultaista sääntöä, jotka ovat parantavan energiaruokavalion taustalla. Ensimmäinen sääntö – pieni annoskoko. Kun annos on suuri, ihminen imee itseensä enemmän kuin elimistö tarvitsee ja vahingoittaa siten vain itseään. Syömäpuikot auttavat myös pitämään ruoassa kohtuullista – hashia, jota japanilaiset syövät. Ensinnäkin syömäpuikkojen muotoilu ei salli suuren palan tarttumista, vaan "syö vähän, pureskelee perusteellisesti" – yksi terveellisen ruokavalion perussäännöistä. Toiseksi manipulaatiot hashilla kehittävät käsien hienomotorisia taitoja, jotka liittyvät suoraan älykkyyden ja muistin tasoon.Japanilainen ihmeruoka Toinen sääntö on -свежесть продуктов и соответствие сезону. Японцы весьма трепетно относятся к качеству продуктов, из которых собираются готовить. Выбор блюд для трапезы во многом определяет сезон и время года. Обычно в ходу именно то, что как раз созревает в поле или на грядках. Кроме того, предпочтение сезонной рыбе, которая вылавливается не иначе как в это время года. На выбор пищи кроме сезона влияет еще и погода. Зимой принято есть мясо, рыбу, согревающие напитки и супы, в летний зной – холодные супы, морепродукты, холодную лапшу рамэн и салаты.Третье правило – близость к натуральному, исходному виду продукта. Местные повара стремятся оставить неизменным внешний вид рыбы и овощей, чтобы и после приготовления они визуально остались сами собой.Четвертое правило – сохранение витаминов и минеральных веществ. Для достижения этой цели очень важен правильно выбранный температурный режим и особая нарезка овощей, которые нарезают таким образом, чтобы овощи не только выглядели привлекательнее, но и готовились быстрее. А, как известно, чем меньше затрачено времени на варку, тем больше витаминов и минеральных веществ сохраняется в продукте.Основа-основНа столе обязательно должно быть что-то с гор и что-то с моря. Горная продукция – это, конечно же, рис и многочисленные овощи по сезону. Это и соевые бобы, а также их производные: тофу (соевый творог), мисо (ферментированная соевая паста для приготовления супов и приправ) и соевый соус сею. Морская составляющая – практически все виды морской рыбы, китообразные, моллюски, медузы, а также водоросли и морская капуста.Рис едят два-три раза в день, чаще всего без приправ. Если японцу за столом не подали рис (гохан), то он считает трапезу незавершенной. Кстати, слово «гохан» означает не только рис, но и просто еду. Всем сортам риса японцы предпочитают, выращенный на родине, как самый полезный и вкусный. Местный рис здесь гораздо дороже привозного. Наиболее близким по вкусовым качествам считается рис из Калифорнии. Культ риса породил строгие каноны его приготовления. Сваренный по японской традиции рис не только вкусен, но и сохраняет большее количество полезных организму веществ.Рис по-японски варят без масла, соли и специй. Но самое главное – соблюдение пропорций: к одному стакану риса добавляют 1,25 стакана воды. Перед тем, как готовить, рис моют в большом количестве воды до тех пор, пока вода не станет прозрачной. Затем замачивают на 30 минут летом и на час зимой. Рис размягчается, и время варки уменьшается. Вследствие этого в нем сохраняется намного больше полезных веществ. Далее рис перекладывают в кастрюлю, добавляя положенное количество воды, и плотно закрывают крышкой, которую ни в коем случае не снимают до конца варки. Это важный момент, так как основной принцип приготовления риса в Японии – приготовление его на пару. Если крышку открыть, то часть необходимого для готовки пара улетучится, и варка пойдет в другом режиме. Крышку нельзя открывать еще и в течение 10 минут после готовности риса. После того, как вода закипела, рис варят на слабом огне, а доваривают на совсем малом. Во время варки соль не добавляют. В готовое блюдо кладут соевый соус, овощи, зелень – это делает его не пресным.Япония – островное государство, его берега омываются солеными водами Японского моря. Поэтому не удивительно, что вторым по значимости компонентом питания японцев является рыба и морепродукты. Сегодня японцы съедают 1/6 всех добываемых в мире морепродуктов. Рыбу принято не зажаривать, а только слегка обжаривать или тушить на пару. А то и подавать прямо сырой: праздничный стол обязательно включает в себя сырые рыбные блюда, причем именно из тех сортов рыб, которые, в зависимости от сроков нереста, наиболее вкусны в то или иное время года. Из предосторожности рыбу иногда замачивают в уксусе.Suosituimmat japanilaiset kalaruoat –sushi (sushi) ja sashimi (sashimi) – Ne valmistetaan raa'asta kalasta, maustettuna mausteisella wasabi-piparjuurella ja soijakastikkeella. Raakakalassa hivenaineet ja vitamiinit säilyvät käytännössä ennallaan. Kalaproteiinit ovat verraten terveellisempiä kuin lihaproteiinit. Siellä on vähemmän kolesterolia ja enemmän keholle hyödyllisiä aineita. Kalassa on vähemmän kaloreita ja se on helpompi sulattaa. Kiinalaisen perinteen vaikutuksesta liha ilmestyi myös Japaniin, vaikka alun perin sian- ja naudanlihan tuoksu sai joidenkin japanilaisten jopa pyörtymään. Vielä nykyäänkin liha on japanilaisille vain herkkua, ei jokapäiväistä ruokaa. Mutta paikalliset kokit lähestyivät tämän tuotteen valmistusta perinteisellä mielikuvituksella ja huolella. Japanin karjankasvattajat laiduntavat sonniaan puhtaimmilla niityillä, ruokkivat niitä valikoidulla ruoalla, juovat lähdevettä ja olutta sekä hemmottelevat eläimiä sähköhieronnalla joka päivä. Jotta härät eivät väsyisi liikaa, ne ripustetaan kehdoihin ja annetaan kuunnella hyvää musiikkia. Tuloksena on kuuluisa "marmoriliha", joka sitten kypsennetään syöjien edessä ruokapöydän vieressä sijaitsevalla teppanyaki-pöydällä. Japanilaisen aterian muuttumaton osa – vihannekset. Jotta vihannekset säilyttäisivät tarvittavat mikroelementit ja vitamiinit, ne syödään joko raakana tai minimaaliselle kulinaariselle japanilaiselle ruokavaliolle. Yrität ainakin suunnilleen muuttaa ruokavaliotasi tässä artikkelissa kuvattujen sääntöjen mukaisesti tarjota korvaamaton palvelu sekä terveydelle että vartalollesi. Jotta voit tuntea konkreettisia tuloksia, yritä noudattaa seuraavaa todellista "" kahden tai kolmen viikon ajan. Tämä ruokavalio sisältää runsaasti kaikkia keholle hyödyllisiä aineita, sitä sietävät helposti kaikki paitsi pahamaineiset lihansyöjät, ja sen päivittäisen ruokavalion tulisi sisältää:

300–400 g riisiä (paras ruskea, mutta valkoinen tekee)
150–240 g hedelmää
noin 270 g vihanneksia
60 g papua
1 20 g kalaa tai äyriäisiä
100 g maitoa
yksi muna
2 tl puhdistamatonta sokeria

Voit vaihdella tuotteita oman harkintasi mukaansuola on erittäin toivottavaa kieltäytyä, voit käyttää soijakastike. Juomista sallittua vettä, vihreää ja yrttiteeä. Yritä kiinnittää huomiota aterian suunnitteluun, niin ruoka hyödyttää paitsi vartaloa, myös sielua! Bon ruokahalua!