Κοινωνικοποίηση του παιδιού στην οικογένεια: η διαδικασία, η ανατροφή, ο ρόλος της οικογένειας

Κοινωνικοποίηση του παιδιού στην οικογένεια

Η οικογένεια χρησιμεύει ως θεμέλιο για την οικοδόμησησχέσεις στην κοινωνία. Η επίγνωση της δικής του προσωπικότητας στο οικογενειακό περιβάλλον καθορίζει τη σκέψη του παιδιού, καθώς και την αντίληψή του για τους άλλους ανθρώπους. Μαθαίνει ένα συγκεκριμένο μοτίβο ενεργειών και αντιδράσεων. Έτσι μαθαίνει να κατανοεί πώς τον αντιλαμβάνονται οι άλλοι.Η κοινωνικοποίηση του παιδιού στην οικογένεια καθορίζει τον δικό τουατομικότηταΦωτογραφία: Getty Το σενάριο, που γράφτηκε στην παιδική ηλικία, θα παραμείνει με ένα πρόσωπο στη ζωή. Ως εκ τούτου, είναι τόσο σημαντικό να δώσουμε στο παιδί τη σωστή ανατροφή. Δεν πρέπει να αισθάνεται αρνητικός για τον εαυτό του. Τα παιδιά από τις δυσμενείς οικογένειες στην ενηλικίωση είναι πεπεισμένοι ότι η κοινωνία τους αντιμετωπίζει με εχθρότητα. Για να αλλάξετε το σενάριο της σκέψης απαιτεί μια πολύπλοκη και χρονοβόρα εργασία με έναν ψυχολόγο. Κατά την εφηβεία, τα παιδιά αποκτούν εσωτερικές θέσεις. Δημιουργούνται βάσει της υπάρχουσας εμπειρίας ζωής. Μέσα από μια θέση στην κοινωνία, το παιδί εκφράζει τη στάση του απέναντι στον εαυτό του. Εξαρτάται από τη σχέση στην οικογένεια. Εάν ο έφηβος δεν είχε φροντίδα και αγάπη, θα ήταν σίγουρος ότι κανείς δεν χρειαζόταν. Αυτό θα οδηγήσει σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και χαμηλή κοινωνική κατάσταση.

Ο ρόλος της οικογένειας στη συμπεριφορά του παιδιού

Μια σειρά από επιστημονικά πειράματα το έχουν δείξειότι ένα αρνητικό οικογενειακό περιβάλλον προκαλεί αποκλίνουσες διαταραχές στους εφήβους. Τέτοιοι έφηβοι υποτιμούν τη σημασία της φιλικής στάσης των μελών της οικογένειας μεταξύ τους, τη φροντίδα και την τρυφερότητα. Η απουσία τσακωμών και σκανδάλων είναι σημαντική για αυτούς. Αυτό διαστρεβλώνει τη διαδικασία κοινωνικοποίησης στην κοινωνία. Οι αποκλίνοντες έφηβοι δεν αναφέρουν αρνητικές επιπτώσεις που σχετίζονται με την παρείσφρηση των γονέων στο απόρρητό τους. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη προσοχής από τους γονείς. Παίρνουν μια μακρινή θέση σε σχέση με τον προβληματικό έφηβο. Δεν θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη για το μέλλον του Σε προβληματικές οικογένειες, τα παιδιά μεγαλώνουν σε κλίμα κινδύνου και άγχους. Το εσωτερικό άγχος εμποδίζει το παιδί να δημιουργήσει επαφή με συνομηλίκους. Είναι ανίκανος να είναι ανοιχτός, ζεστός και συμπονετικός. Επιδιώκει να αποστασιοποιηθεί από την κοινωνία. Ο έφηβος πιστεύει ότι είναι αγενές και εχθρικό. Η οικογένεια του γίνεται εμπόδιο που τον καταπιέζει. Τα παιδιά χρειάζονται την προσοχή των γονιών τους. Η απουσία του οδηγεί στην αναζήτηση νέων τρόπων αυτοέκφρασης, που επηρεάζουν αρνητικά τον ψυχισμό του παιδιού.