Η γιορτή του γάμου έσβησε, το πάρτι με το μέλι πέρασεμήνα, πέρασε η ευφορία της πρώτης περιόδου του γάμου και... Αποδείχτηκε ότι το άτομο που παντρεύτηκες δεν είναι τόσο αγαπητό από σένα. Δεν στεναχωριέσαι πια στην απουσία του, δεν θαυμάζεις πια κάθε λέξη και πράξη του, δεν σε κυριεύει πια η ευτυχία όταν σε αγγίζει. Και κάθε μέρα συνειδητοποιείς όλο και περισσότερο με φρίκη ότι δεν αγαπάς τον σύζυγό σου και δεν ξέρεις πώς να συνεχίσεις να ζεις με τον ανέραστο σύζυγό σου. Δυστυχώς, τέτοιες καταστάσεις συμβαίνουν αρκετά συχνά. Είναι ιδιαίτερα συχνοί σε γάμους που υπάρχουν εδώ και αρκετά χρόνια. Πολλές γυναίκες που ζουν σε τέτοιους γάμους, όταν τις ρωτούν αν αγαπούν τους συζύγους τους, δυσκολεύονται να απαντήσουν καταφατικά. Ναι, υπάρχει μια συνήθεια, υπάρχει, ίσως, σεβασμός, κάποιου είδους στοργή. Αλλά η αγάπη, δυστυχώς, δεν είναι πια εκεί. Η πλειονότητα των συζύγων είναι αρκετά ευχαριστημένη με αυτή την κατάσταση. Όπως, για τι είδους αγάπη μπορούμε να μιλήσουμε αν υπάρχει κοινό σπίτι, κοινά παιδιά, κοινοί στόχοι, επιτέλους! Και απλά συνήθισαν ο ένας τον άλλον, συνήθισαν, προσαρμόστηκαν. Υπάρχουν όμως και σύζυγοι που υποφέρουν δίπλα σε έναν ανέραστο άντρα, αλλά την ίδια στιγμή δεν τολμούν να αλλάξουν με κάποιο τρόπο τη ζωή τους. Έχουν δίκιο; Λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να βρούμε την απάντηση σε αυτή τη δύσκολη ερώτηση.

Αξίζει να ζήσει κανείς με έναν άγαμο σύζυγο;

Ναι, δυστυχώς, συμβαίνει και μετά τη ζωήΑφού είναι παντρεμένη για αρκετό καιρό, μια γυναίκα συνειδητοποιεί ξαφνικά ότι δίπλα της είναι ένας άγνωστος και ανέραστος άνθρωπος. Γιατί συμβαίνει αυτό — ποιος ξερει Μερικές φορές ο λόγος για την εξαφάνιση της αγάπης είναι μια σειρά από απογοητεύσεις, μερικές φορές προσβολές που προκαλούνται από τον σύζυγο και μερικές φορές απλώς μια ανεξήγητη απώλεια ενδιαφέροντος για το άλλο μισό. Αλλά το γεγονός παραμένει γεγονός, — η αγάπη έχει φύγει. Και είναι καλό αν μια γυναίκα αντιλαμβάνεται αυτό το γεγονός με τη φυσική σοφία που είναι εγγενής στο ασθενέστερο φύλο. Τότε θα είναι έτοιμη για αυτόν και θα προσπαθήσει να διατηρήσει την ειρήνη στην οικογένεια και μια φιλική στάση απέναντι στον άντρα της. Ωστόσο, δεν έχουν όλοι τη δύναμη να κάνουν μια τέτοια πράξη. Κάποιες γυναίκες σπάνε τους δεσμούς του γάμου τους, ενώ άλλες συνεχίζουν να ζουν με ένα μη αγαπημένο άτομο, υποφέροντας και κλαίγοντας κρυφά στο μαξιλάρι τους τη νύχτα. Οι γυναίκες που είναι αυτάρκεις και έχουν αυτοπεποίθηση συνήθως χωρίζουν αποφασιστικά με αναγάπητους συζύγους. Προτιμούν να είναι μόνοι, αλλά να μην ζουν με κάποιον που δεν προκαλεί τίποτα άλλο παρά εχθρότητα. Οι γυναίκες είναι αδύναμες, ευάλωτες, μερικές φορές μάλιστα υποφέρουν πολύ βαθιά και δεν θέλουν να ρισκάρουν. Ίσως ανέραστος, μισητός, αλλά ακόμα σύζυγος, ένας άντρας που είναι πάντα εκεί. Απλώς φοβούνται ότι δεν θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μια αρκετά δυνατή νέα σχέση με έναν άντρα. Ποιο είναι σωστό; Κάθε μία από αυτές τις γυναίκες έχει το δικό της δικαίωμα. Ένα πράγμα είναι προφανές - θα πρέπει να πάρετε μια απόφαση για ένα τελικό διάλειμμα με τον σύζυγό σας μόνο όταν παραστεί ανάγκη. Αν πιστεύουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή από το διαζύγιο, θα ήταν φρόνιμο να ζητήσουμε την υποστήριξη αγαπημένων προσώπων, συγγενών ή φίλων. Άλλωστε, μια μοναχική γυναίκα μπορεί να χρειαστεί τη βοήθειά τους ανά πάσα στιγμή. Διαφορετικά, μπορεί να χρειαστεί να απευθυνθείτε στον πρώην σύζυγό σας για υποστήριξη, και αυτό είναι ανεπιθύμητο. Πρώτον, επειδή «πέθανε, έτσι πέθανε» και θα έπρεπε να σκεφτεί μια νέα οικογένεια. Θα είναι αρκετά δύσκολο να το δημιουργήσετε εάν η πρώην σύζυγος αρχίσει να ενοχλεί τον άντρα ατελείωτα. Λοιπόν, και δεύτερον, επίσης από το γεγονός ότι ο πρώην σύζυγος μπορεί να αρχίσει να ελπίζει ότι θα επιστρέψει ακόμα. Γιατί να τον παραπλανήσεις και να τον κάνεις να περιμένει κάτι που δεν θα συμβεί ποτέ; Μια γυναίκα που αποφασίζει να χωρίσει με τον ανέραστο σύζυγό της θα πρέπει να φροντίσει να μην πέσει η αυτοεκτίμησή της. Δυστυχώς, στην ακόμα όχι και τόσο τέλεια κοινωνία μας, η θέση μιας διαζευγμένης γυναίκας εξακολουθεί να είναι χαμηλότερη από αυτή της παντρεμένης συζύγου. Μια διαζευγμένη γυναίκα θεωρείται από πολλούς είτε ως διαλυμένο άτομο είτε ως χαμένη που δεν μπορεί να σώσει την οικογένειά της. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στις μικρές πόλεις, όπου πολλοί άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους. Σε αυτή την περίπτωση, συνήθως κανείς δεν πρόκειται να καταλάβει τους λόγους του διαζυγίου. Η γυναίκα είναι απλά καταδικασμένη, αυτό είναι όλο. Και μια τέτοια καταδίκη ασκεί αναμφίβολα πίεση στον ψυχισμό της «διαζευγμένης γυναίκας», αναγκάζοντάς την να συρρικνωθεί κάτω από το βλέμμα των ανθρώπων. Ωστόσο, η έξοδος από αυτή την κατάσταση δεν είναι τόσο δύσκολη. Μια γυναίκα πρέπει απλώς να καταλάβει σταθερά ότι δεν ζει για να ευχαριστεί τους άλλους. Επομένως, δεν πρέπει να στεναχωριέστε για όσα λένε οι γείτονές σας ή οι συνάδελφοί σας για αυτήν. Η ζωή μας ανήκει μόνο σε εμάς και μόνο εμείς μπορούμε να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε σε αυτή ή εκείνη την περίπτωση. Λοιπόν, τι γίνεται αν το διαζύγιο είναι εξαιρετικά ανεπιθύμητο για κάποιο λόγο; Τι να κάνουμε τότε; Ας σκεφτούμε ποια μπορεί να είναι η καλύτερη επιλογή για έναν τέτοιο γάμο με έναν ανέραστο σύζυγο.

Πώς να ξεκινήσετε εκ νέου τη ζωή με έναν αγάπη;

Πολλές γυναίκες που δεν αγαπούν τους συζύγους τουςпродолжают жить в браке из-за совместных детей. Оно и понятно, — родной отец всё же лучше чужого дяди, и дети его любят. И отношение мамы к папе касаться их никак не должно. Надо сказать, что ситуация эта встречается довольно часто и она довольно тяжёлая. Ведь женщина, в данном случае, жертвует своим счастьем ради благополучия детей. Вот в этом-то и заключается основное затруднение. Мама и папа ребёнку, конечно, одинаково дороги. И развод обычно является для него очень глубокой психологической травмой. Однако если между родителями в доме постоянно случаются скандалы, они наносят по психике ребёнка не менее сильные удары. А скрыть отцу и матери от ребёнка собственные взаимоотношения очень нелегко. К тому же, зачастую, вину за неудавшуюся семейную жизнь супруги подсознательно возлагают на своих детей. А дети – создания, очень тонко ощущающие внутренний мир своих родителей. Чувство вины в них поселится непременно и может остаться на всю жизнь. Всё это надо учитывать женщине, если она намерена сохранить брак с нелюбимым мужем. Скандалы в семье необходимо свести к минимуму, иначе в доме воцарится ад, который испортит ребёнку детство. А может быть, и всю жизнь. Если обойтись без вечных ссор не представляется возможным, думается, лучше решиться на разрыв. В конце концов, развод совсем не означает конец отношений детей с отцом. К тому же, нередко случается и так, что отец после развода начинается тянуться к детям больше, чем во время проживания с ними в одной семье. Поэтому, если жить в браке с нелюбимым мужем уж совсем невмоготу, не стоит сохранять семью только ради детей. Ни к чему хорошему это не приведёт. Ну, а когда всё же удаётся мириться с присутствием рядом нелюбимого мужа, стоит подумать — а так ли уж он нелюбим? Если ответ однозначен, вероятно, лучше ничего не скрывать и поговорить с супругом начистоту (если разговор не связан с риском грандиозного скандала). Это поможет избежать в дальнейшем многих провоцирующих ссоры ситуаций. Как бы горячо ни любил свою жену муж, рано или поздно он смирится с тем, что она не отвечает ему взаимностью. В конечном счёте, такие браки встречаются сплошь и рядом. Иной раз женщина считает, что не любит мужа, но при этом жалеет его. Тут ситуация неоднозначна. Ведь иногда нам только кажется, что любовь прошла, и находимся мы рядом с человеком только из чувства жалости. Любовь может принимать разные обличья и выражаться даже как ненависть. Поэтому, если мы вроде бы не любим своего супруга, но при этом жалеем его, стоит подумать — быть может, это одна из форм любви? И представить себе жизнь без этого человека. Не вызовет ли она душевную боль? Если вызовет, то всё не так плохо. Тогда вопрос, как начать жить заново с нелюбимым мужем, остро не стоит. Просто привычка и бытовая рутина притупили чувства, и возродить их, приложив усилия, можно. И нужно, просто потому что с чувствами будет легче жить. Случается и так, что женщина, вроде бы, и хочет разрыва с супругом, но в то же время боится ответственности, которая ляжет на её плечи после развода. Подобная нерешительность, в действительности, является свидетельством того, что чувства к мужу ещё не прошли, и жена нуждается в его заботе и участии. В этом случае ей просто надо хорошенько разобраться в себе и осознать, что рядом с этим человеком ей на самом деле хорошо. А без него будет плохо. Ведь зачастую мы слабо понимаем, в чём наше истинное счастье, и начинаем гнаться за химерой. А потом жалеем об утерянном рае, уразумевая, наконец, что бывший супруг был именно тем, кто нам нужен. Но у него уже другая семья, и что-то изменить не представляется возможным. Одним словом, жить или нет с нелюбимым мужем, — вопрос неоднозначный. И решать его каждая женщина должна самостоятельно. Если рядом – совершенно чужой, не вызывающий никаких позитивных эмоций, человек, пожалуй, лучше с ним расстаться. Зачем же мучить и его, и себя? Каждая из нас достойна любви и счастья, и жертвовать ими нельзя. Ну, а если позитивные эмоции всё же присутствуют… Тогда, быть может, стоит сохранить семью? Советуем почитать:

Σχόλια

σχόλια

Επίσης διαβάστε:

Θέσεις ύπνου για δύο: πώς να μάθετε κάτι νέο για τον εαυτό σας και τον σύντροφό σας Ψυχολογία των ανδρών: πώς να καταλάβετε και να κατακτήσετε αυτόν τον τύπο Πώς να απαλλαγείτε από τον αντίπαλό σας και να επιστρέψετε το αγαπημένο σας πρόσωπο Η διαφορά στην ηλικία των 15 ετών: τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τέτοιων σχέσεων Διαφορά ηλικίας μεταξύ συζύγων Η διαφορά στην ηλικία μεταξύ ενός άντρα και ενός κοριτσιού: ποια επιλογή είναι η βέλτιστη;