Τα αντιβιοτικά ευρέος φάσματος είναιη έννοια είναι τόσο σταθερά εδραιωμένη στην καθημερινή ζωή της σύγχρονης ανθρωπότητας που ο καθένας από εμάς δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς αυτά. Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, στην κοινωνία υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός πολύ διαφορετικών απόψεων για το πρόβλημα των αντιβιοτικών: πώς και σε ποιες περιπτώσεις πρέπει να χρησιμοποιούνται, πώς επηρεάζουν το ανθρώπινο σώμα και το βλάπτουν; Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, κατά κανόνα, καταλήγουν σε δύο διαμετρικά αντίθετα. Σύμφωνα με μια ομάδα αντιπάλων, τα αντιβιοτικά δεν είναι παρά μια εξαιρετικά επικίνδυνη, χημικά συντιθέμενη ουσία που έχει εξαιρετικά αρνητική επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό, προκαλώντας βλάβες στο ανοσοποιητικό του σύστημα, στην εντερική μικροχλωρίδα και στα πεπτικά όργανα. Σύμφωνα με αυτούς, το ανθρώπινο σώμα πρέπει να αντιμετωπίσει απολύτως κάθε παθογόνο παθογόνο διαφόρων ασθενειών μόνος του, χωρίς εξωτερική παρέμβαση και χρήση αντιβιοτικών. Η δεύτερη ομάδα αντιπάλων είναι πεπεισμένη ότι τα αντιβιοτικά είναι πρακτικά πανάκεια. Και αν ο γιατρός δεν συνταγογραφήσει αντιβιοτικά σε τέτοιους ανθρώπους με την παραμικρή αύξηση της θερμοκρασίας, στα μάτια τους χάνει απλώς κάθε επαγγελματισμό και εμπιστοσύνη. Φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η μία ή η άλλη άποψη απόλυτα σωστή. Είναι απολύτως αλήθεια ότι, για παράδειγμα, τα αντιβιοτικά για ένα κρυολόγημα δεν θα κάνουν τίποτα άλλο παρά μόνο κακό. Αλλά, για παράδειγμα, η πνευμονία (πνευμονία) είναι πολύ, πολύ δύσκολο να θεραπευτεί χωρίς αντιβιοτικά. Παλαιότερα, όταν οι άνθρωποι δεν γνώριζαν αντιβιοτικά, πολλές ασθένειες που σήμερα μπορούν να θεραπευτούν σε λίγες μέρες, τότε στις περισσότερες περιπτώσεις οδηγούσαν σε θάνατο. Επιπλέον, όταν επιλέγετε ή αρνείστε τα αντιβιοτικά, θα πρέπει να θυμάστε ότι σήμερα υπάρχουν αντιβιοτικά νέας γενιάς που προκαλούν ελάχιστη βλάβη στον ανθρώπινο οργανισμό. Επιπλέον, είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη πράγματα όπως η ευαισθησία του οργανισμού στα αντιβιοτικά και άλλοι παράγοντες. Φυσικά, είναι σχεδόν αδύνατο για άτομα που δεν έχουν ιατρική εκπαίδευση να επιλέξουν μόνοι τους ένα αντιβιοτικό, επομένως τέτοια φάρμακα πρέπει να συνταγογραφούνται μόνο από γιατρό. Ωστόσο, κάθε άτομο πρέπει να γνωρίζει ακόμα την αρχή της δράσης των αντιβιοτικών, τους κανόνες θεραπείας και αποκατάστασης του σώματος. Αυτό ακριβώς θα συζητηθεί σε αυτό το υλικό. Ωστόσο, για να κατανοήσει ένα άτομο πλήρως τον μηχανισμό δράσης των αντιβιοτικών στο σώμα ενός άρρωστου ατόμου, είναι απαραίτητο να κατανοήσει σαφώς πώς προκύπτει και αναπτύσσεται μια συγκεκριμένη μολυσματική ή φλεγμονώδης ασθένεια. Όπως όλοι γνωρίζουν, όλες οι μολυσματικές ασθένειες στον άνθρωπο αναπτύσσονται μετά την εισαγωγή διαφόρων παθογόνων μικροοργανισμών στο σώμα. Όλοι αυτοί οι μικροοργανισμοί είναι εξαιρετικά διαφορετικοί, αλλά όλοι χωρίζονται σε τρεις κύριες ομάδες:
Λοιπόν, πώς να αντιμετωπίσετε όλα τα παραπάνω;παθογόνους μικροοργανισμούς; Εάν πρέπει να καταστραφούν από οποιαδήποτε επιφάνεια ή ακόμα και από το δέρμα, υπάρχει μια αρκετά μεγάλη ποικιλία από διαφορετικά σκευάσματα για απολύμανση. Για παράδειγμα, η ίδια αιθυλική αλκοόλη ή υπεροξείδιο του υδρογόνου. Αλλά δεν είναι κατάλληλα για κατανάλωση μέσα στο σώμα, αφού έχουν μια αρκετά ισχυρή και επιβλαβή τοξική επίδραση σε αυτό. Ακριβώς για τέτοιες περιπτώσεις, όταν ο οργανισμός χρειάζεται να απαλλαγεί από τις επιπτώσεις των παθογόνων μικροοργανισμών, προορίζονται τα αντιβιοτικά. Πολύ συχνά οι άνθρωποι συγχέουν δύο έννοιες - τα αντιβιοτικά και τα "αντιβακτηριακά φάρμακα". Τα αντιβιοτικά είναι ουσίες αποκλειστικά φυσικής προέλευσης, αλλά τα αντιβακτηριακά φάρμακα είναι ήδη χημικά συντιθέμενες ουσίες, η αρχή της δράσης είναι απολύτως παρόμοια με τα αντιβιοτικά - ουσίες φυσικής προέλευσης. Ωστόσο, δεν πρέπει να εμβαθύνετε πολύ στο θέμα της προέλευσης και της παραλαβής τους, καθώς έχουν την ίδια επίδραση στο σώμα - τόσο θετικά όσο και αρνητικά.
Η αρχή της επίδρασης των αντιβιοτικών στο ανθρώπινο σώμα
Το πιο σημαντικό πράγμα που επιτρέπει στους γιατρούς να με επιτυχίαиспользовать антибиотики для лечения человека – это тот факт, что все жизненно важные процессы, протекающие в клетках человеческого организма, кардинально отличаются от аналогичных процессов жизнедеятельности любой бактериальной клетки. И если этиловый спирт или же перекись водорода при воздействии на оба вида клеток – и человеческие, и бактериальные, — оказывает одинаково токсическое влияние на обе группы клеток, то антибиотики действуют крайне избирательно. Антибиотики оказывают воздействие только на те процессы, которые протекают именно в клетке патогенного микроорганизма, но никогда не затрагивают клетки человека. Все антибиотики имеют весьма строгую классификацию в зависимости от того, каким образом оказывается влияние на жизнедеятельность. Вот именно на основе химической структуры и типа воздействия осуществляется классификация антибиотиков – одни группы призваны подавлять синтез внешней мембраны клетки бактерии, которая в человеческом организме попросту отсутствует. К данной группе препаратов относятся широко распространённые антибиотики пенициллинового ряда, цефалоспоринов и ряд других препаратов. Другая же группа антибиотиков действует абсолютно другим способом – они просто практически полностью подавляют полноценный синтез белка в клетках бактерий. К подобным препаратам относятся антибиотики тетрациклинового ряда, например, доксицилин, макролидов – эритромицин и аминогликозидов – стрептомицин. Кроме того, список антибиотиков делится не только по принципу воздействия на болезнетворные микроорганизмы, но и по такому фактору, как противобактериальная активность. Наверное, каждый человек, кто хотя бы один раз в жизни столкнулся с необходимостью применения антибиотика, обратил внимание на аннотацию к препарату, в которой в обязательном порядке всегда указывается спектр активности данного антибиотика. Одни антибиотики бывают широкого спектра действия, которые активны в отношении очень многих бактерий, а другие же, напротив, действуют узконаправленно, на какую — либо определённую группу бактерий. На некоторые микроорганизмы – в частности, на вирусы, антибиотик, увы, не может оказать хоть какого – либо влияния. Очень часто можно услышать вопрос о том, почему же так происходит. Ответ очень прост – бактерии и вирусы имеют принципиально различное не только строение, но и функционирование, поэтому то, что вызывает гибель бактерий, никоим образом не влияет на вирусы. И несмотря на высокий уровень развития современной медицины, до сих пор не создано ни одного достаточно эффективного противовирусного препарата, а все известные группы антибиотиков с вирусами бороться не в состоянии. Однако медики очень часто сталкиваются с такой ситуацией, когда ранее успешно действовавшие антибиотики не приносят больному человеку ровным счётом никакого облегчения. Почему же это происходит? Все живые организмы, и бактерии в том же числе, обладают замечательной способностью к адаптации в новых условиях внешней среды, в том числе и к самым её неблагоприятным факторам. Яркий пример подобной адаптации – это выработка у бактерий стойкой устойчивости к определённым видам антибиотиков. Научно доказан тот факт, что абсолютно любой вид бактерий рано или поздно приобретёт устойчивость к любому, даже самому сильнодействующему антибиотику. Причём чем в большей дозировке будет вводиться препарат, и чем чаще – тем быстрее выработается эта устойчивость. И фармакологи просто сталкиваются с необходимостью создания всё новых антибиотиков. В настоящее время среди медиков – фармакологов бытует гипотеза о том, что, если в наше время по-прежнему педиатры так же поголовно, как и сейчас, будут назначать антибиотики при бронхите или же антибиотики при ангине, даже не пробуя обойтись без их применения, то лет через 20 человечеству попросту нечем будет лечить серьёзные заболевания. А ведь зачастую антибиотики для детей при серьёзных заболеваниях становятся самым настоящим спасением. Очень важно правильно назначать применение антибиотиков. Разумеется, если больной человек находится в условиях стационарного лечения с достаточно серьёзным заболеванием, например, пневмонии или менингита – воспалительного заболевания, при котором поражаются оболочки головного мозга – применение антибиотика просто не обходимо и не должно подвергаться никаким сомнениям и обсуждениям. Однако следует принимать во внимание, что в условиях стационара гораздо более широкие возможности для постоянного контроля за состоянием больного человека – начиная от специальных лабораторных исследований, заканчивая элементарным круглосуточным медицинским наблюдением. А вот если ситуации противоположна – недомогание незначительно, а лечение происходит в домашних условиях, ответственность практически полностью ложиться на плечи больного или его родителей, если речь идёт о ребёнке. Очень часто бывает так, что родители сами просят врача назначить ребёнку антибиотики при гриппе или простуде. Конечно же, грамотный врач никогда не станет этого делать, но, к огромному сожалению, всё чаще встречаются случаи, когда врач, заведомо зная о недопустимости подобного лечения, выписывает крохе антибиотики. Ему проще согласиться с родителями, чем долго объяснять им то, почему этого делать не стоит. Однако если врач не назначит антибиотик ребёнку, который в этом действительно нуждается, простой бронхит может обернуться серьёзной двусторонней пневмонией, а лёгкий цистит – серьёзным воспалением мочевого пузыря. Именно поэтому родители должны иметь хотя бы общее представление о том, в каких случаях применение антибиотиков просто необходимо, а в каких нежелательно. Различные инфекции дыхательных путей. При этом заболевании антибиотики назначаются чаще всего, однако всегда ли оправданно? Как показывают среднестатистические данные, в среднем ребенок дошкольного возраста переносит – 6 – 7 инфекций дыхательных путей в год. Если при каждом заболевании лечение будет проводиться с помощью антибиотиков, нагрузка на организм ребёнка окажется непомерно большой и весьма негативно отразится на его здоровье. В настоящее время не существует достоверного способа диагностики того, какова же природа происхождения инфекций дыхательных путей – вирусная или всё же бактериальная. Однако врачам достоверно известно, что острый бронхит ( воспалительный процесс, затрагивающий слизистую оболочку бронхов), а также острый ринит ( насморк), в 90% случаев бывают вызваны именно вирусами различного происхождения, то воспаление миндалин (ангина), слизистых оболочек рта (стоматит), отит, чаще всего вызываются болезнетворными бактериями. Именно поэтому первое, на что смотрят врачи при назначении лекарств – это на то, какого типа инфекция. Например, при бронхитах вирусного происхождения антибиотики назначать врачи не спешат, а вот если у ребёнка ангин, а лечение антибиотики подразумевает в обязательном порядке. Однако, к большому сожалению, в жизни очень часто можно наблюдать следующую ситуацию: у малыша поднимается температура, появляется кашель. Первые несколько дней родители пытаются справиться без антибиотиков. Однако больше всего родители боятся, что бронхит обернется серьезным воспалением легких. Как правило, под гнетом собственных опасений и по совету родственников и знакомых родители начинают через несколько дней давать антибиотики. Насколько же оправдана подобная мера? Широко распространенное заблуждение заключается в том, что, если температура держится в течение 3 дней, на четвертый необходимо назначать антибиотики. На самом деле это совершенно не так. При любой вирусной инфекции температура держится около 5 дней, а в некоторых случаях небольшая температура может держаться и более длительное время. В любом случае, давать ребенку антибиотики в качестве жаропонижающего средства и просто так, «на всякий случай». Антибиотики совершенно не предназначены для успокоения нервов родителей – для этого существует валерьянка. В том же случае, если родители замечают у ребенка признаки ухудшения состояния, такие как значительное повышение температуры тела (до 39 – 40 градусов), появление затруднения дыхания, ярко выраженная слабость, они должны насторожится. Но и даже в этом случае не стоит идти в аптеку за антибиотиками, а необходимо немедленно вызвать врача, который сможет объективно оценить самочувствие ребёнка и выработать дальнейшую тактику лечения. Кроме того, родители должны помнить о том, что антибиотики не являются противокашлевыми средствами, а всего лишь снимает воспаление, уничтожая возбудителей заболевания. Сам кашель является лишь защитной реакцией организма. И, как правило, именно кашель исчезает в последнюю очередь. Для устранения кашля необходимы специальные противокашлевые препараты, которые также должен назначать именно врач, исходя из индивидуальных особенностей организма ребёнка и течения заболевания. Однако если спустя две – три недели после окончания кашель у ребёнка не проходит, родители должны забеспокоиться и обратиться к врачу, который и поможет выяснить причину этому. Второй, наиболее часто встречающийся случай применения антибиотиков у детей – это острый отит. Как правило, при отитах практически всегда врачи назначают антибактериальную терапию. Происходит это потому что, примерно в 80% всех случаев, отитов виновником заболевания является именно бактериальная инфекция. Конечно же, обладая такими данными, гораздо разумнее немедленно начинать антибактериальную терапию, а не ждать ухудшения состояния больного ребенка. Если у больного гайморит, лечение антибиотиками также достаточно быстро приводит к значительному улучшению состояния. Однако есть одно но — антибиотики при гайморите целесообразно применять только в стадии обострения заболевания. Вне стадии обострения гайморит лечится другими методами. Следующее по частоте заболевание, во время которого для лечения назначаются антибиотики – это цистит. Как известно циститом чаще всего страдают именно женщины. И очень часто встречается ситуация, когда при первых же симптомах цистита женщина начинает принимать первый же попавшийся антибиотик, через один – два дня симптомы цистита исчезают. Женщина тут же прекращает прием антибиотиков, но при малейшем переохлаждении симптомы появляются снова и снова. Однако антибиотики при цистите необходимо подбирать строго индивидуально в каждом случае. Подобное самолечение антибиотиками может наделать немало бед, поэтому при первых же признаках цистита необходимо обратиться к врачу, который назначит вам определенное обследование с целью выявления чувствительности микрофлоры мочи к антибиотикам. И только после того, как у врача будут результаты исследования мочи, он сможет подобрать наиболее оптимальную схему лечения, которая не просто снимет симптомы заболевания, а убьет патогенную микрофлору, которая и послужила причиной возникновения заболевания.
Αντιβιοτικά και άλλους παράγοντες
Τα αντιβιοτικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης προκαλούν πολύπολλές ερωτήσεις και διαφωνίες. Υπάρχει μια πολύ διαδεδομένη πεποίθηση ότι τα αντιβιοτικά οδηγούν στην ανάπτυξη εμβρυϊκών ελαττωμάτων και στη γέννηση άρρωστων παιδιών. Είναι πραγματικά επιβλαβή τα αντιβιοτικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης; Ωστόσο, σήμερα υπάρχουν αντιβιοτικά τελευταίας γενιάς που δεν προκαλούν δυσπλασίες και άλλες επιπλοκές κατά τη φυσιολογική πορεία της εγκυμοσύνης. Επιπλέον, σημαντική είναι και η περίοδος της εγκυμοσύνης κατά την οποία η γυναίκα αντιμετωπίζεται με αντιβακτηριακά φάρμακα. Οι πιο δυσμενείς επιπτώσεις των αντιβιοτικών στο έμβρυο είναι στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Ωστόσο, ακόμη και αν μια γυναίκα αναγκάστηκε να υποβληθεί σε μια πορεία αντιβιοτικής θεραπείας, με σωστά επιλεγμένα φάρμακα, ο κίνδυνος επιπλοκών είναι σχεδόν ελάχιστος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο σημαντικό να αναζητήσετε έγκαιρα ιατρική βοήθεια και να μην παρασυρθείτε με την αυτοχορήγηση αντιβιοτικών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ορισμένοι γιατροί γενικά δεν δέχονται κατηγορηματικά την αντιβακτηριακή θεραπεία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, προτιμώντας να την κάνουν μόνοι τους. Ωστόσο, αυτό απέχει πολύ από την πιο σωστή θέση, επειδή μια μακροχρόνια φλεγμονώδης διαδικασία στο σώμα μιας εγκύου γυναίκας, και ακόμη περισσότερο, μια αυξημένη θερμοκρασία σώματος δεν μπορεί να έχει λιγότερο επιβλαβείς συνέπειες από τα ισχυρότερα αντιβιοτικά. Κατά την επιλογή του τύπου αντιβιοτικού, οι γιατροί λαμβάνουν υπόψη το γεγονός ότι οποιοδήποτε αντιβιοτικό δρα τις περισσότερες φορές αρκετά επιλεκτικά - δηλαδή, μια συγκεκριμένη ομάδα αντιβιοτικών επηρεάζει ορισμένες ομάδες παθογόνων μικροοργανισμών, με εξαίρεση τα αντιβιοτικά ευρέος φάσματος. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, όλα τα αντιβιοτικά χωρίζονται σε τρεις υποομάδες ανάλογα με τη φύση της προέλευσής τους:
Γι' αυτό, προκειμένου να διορίσειτο βέλτιστο αντιβιοτικό για τον ασθενή, είναι πρώτα απαραίτητο να προσδιοριστεί με αξιοπιστία ο τύπος του αιτιολογικού παράγοντα της νόσου και η ευαισθησία του στο προτεινόμενο αντιβιοτικό. Και μόνο εάν αυτό δεν είναι δυνατό, μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντιβιοτικά ευρέος φάσματος. Πολλές έγκυες γυναίκες που λαμβάνουν αντιβιοτική θεραπεία κάνουν το ίδιο λάθος - μειώνουν ανεξάρτητα τη δόση του φαρμάκου, πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο μειώνουν τον αρνητικό αντίκτυπο στο αγέννητο μωρό που, κατά τη γνώμη τους, έχει το αντιβιοτικό. Ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να γίνεται ποτέ, αφού ο γιατρός υπολογίζει πάντα τη δόση του αντιβιοτικού με μεγάλη ακρίβεια. Και αν μειωθεί η δόση του αντιβιοτικού, τα βακτήρια δεν θα καταστραφούν και η βλάβη στο σώμα μπορεί να είναι αρκετά σοβαρή. Ένα άλλο ζήτημα που προκαλεί όχι λιγότερο έντονη συζήτηση είναι η χρήση αλκοόλ κατά τη διάρκεια της θεραπείας με αντιβιοτικά. Υπάρχουν δύο εντελώς αντίθετες απόψεις για αυτό το πρόβλημα. Οι υποστηρικτές ενός από αυτά υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα κακό με τον συνδυασμό αλκοόλ και αντιβιοτικών, ενώ οι αντίπαλοί τους λένε ότι ένας τέτοιος συνδυασμός μπορεί να οδηγήσει σε πολύ σοβαρές συνέπειες για τον οργανισμό. Η σύγχρονη ιατρική σχεδόν πάντα συμμερίζεται τη δεύτερη άποψη. Οι γιατροί συμβουλεύουν έντονα να μην συνδυάσετε αλκοόλ και αντιβιοτικά για να αποφύγετε σοβαρές επιπλοκές. Οι γιατροί υποστηρίζουν τα επιχειρήματά τους με συγκεκριμένα στοιχεία. Για παράδειγμα, είναι αξιόπιστα γνωστό ότι ο συνδυασμός αλκοολούχων ποτών με αντιβιοτικά όπως η μετρονιδαζόλη ή η τετρακυκλίνη μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή βλάβη στα ηπατικά κύτταρα. Επιπλέον, το αλκοόλ επηρεάζει σημαντικά τον μεταβολισμό και τη δραστηριότητα σχεδόν όλων των αντιβιοτικών. Το αλκοόλ επίσης παρεμβαίνει στη φυσιολογική δραστηριότητα των ηπατικών ενζύμων, τα οποία είναι υπεύθυνα για τη διάσπαση των αντιβιοτικών. Όλα αυτά οδηγούν σε μια σειρά από αρκετά σοβαρές παρενέργειες, όπως:
- Η εμφάνιση σοβαρής ναυτίας, μέχρι εξαντλητικού εμετού.
- Σοβαροί πονοκέφαλοι που οφείλονται σε σοβαρές διαταραχές του καρδιαγγειακού συστήματος.
- Επίσης, συχνά παρατηρείται έντονη αύξηση της αρτηριακής πίεσης.
- Αδυναμία και δύσπνοια.
Ωστόσο, η πιο τρομερή επιπλοκή είναιπου προκαλείται από τη συνδυασμένη χρήση αλκοόλ και αντιβιοτικών είναι τοξική ηπατική βλάβη. Το ίδιο το αλκοόλ είναι ένα βαρύ φορτίο ακόμα και για έναν υγιή οργανισμό, για να μην αναφέρουμε αυτόν που έχει εξασθενήσει από ασθένεια.
Αποκατάσταση του σώματος μετά από λήψη αντιβιοτικού
Ανάρρωση μετά από αντιβιοτικά — Επίσηςμια πολύ σημαντική πτυχή που δεν πρέπει ποτέ να αγνοηθεί. Παρά όλα τα οφέλη που φέρνει η αντιβιοτική θεραπεία, οι παρενέργειες επίσης δεν μπορούν να αγνοηθούν. Τα κυριότερα αναφέρονται παρακάτω:
- Τα αντιβιοτικά συμβάλλουν συχνά στην ανάπτυξη βλαβών του μύκητα του δέρματος και των βλεννογόνων.
- Τα αντιβιοτικά καταστρέφουν έντονα τις βιταμίνες Κ και τη βιταμίνη C.
- Επιπλέον, τα αντιβιοτικά συχνά προκαλούν την τάση του σώματος να παρουσιάσει αλλεργικές αντιδράσεις.
- Πολύ συχνά κατά την παραλαβή των αντιβιοτικών, η φυσική μικροχλωρίδα του εντέρου καταστρέφεται, ως αποτέλεσμα της οποίας είναι δυνατή η ανάπτυξη μιας δυσβαστορίωσης με όλα τα συνοδευτικά της συμπτώματα.
Όπως ήδη αναφέρθηκε, κατά τη διάρκεια της θεραπείαςαντιβιοτικά, πρέπει να αρχίσετε να παίρνετε φάρμακα που αποκαθιστούν τη φυσιολογική μικροχλωρίδα του σώματος. Ωστόσο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εξίσου αποτελεσματικές λαϊκές θεραπείες που θα βοηθήσουν στην αποκατάσταση της φυσιολογικής εντερικής μικροχλωρίδας και της κατάστασης του σώματος γενικότερα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Εάν ένα άρρωστο άτομο υποφέρει από φούσκωμα, θα βοηθηθεί γρήγορα και αποτελεσματικά πίνοντας ένα φάρμακο το βράδυ, για την προετοιμασία του οποίου θα χρειαστείτε:
- 0, 5 λίτρα κεφίρ ή πηγμένο γάλα.
- Μερικά κρεμμύδια.
- 2 σκελίδες σκόρδο.
- 1 γραμμάριο αποξηραμένου άνηθρου.
- 1 γραμμάριο ξηρού μαϊντανού.
- 1 κουταλάκι αποξηραμένα ταξιανθίες χαμομηλιού.
- 1 κουταλάκι του γλυκού Hypericum.
Όλα τα συστατικά είναι προσεκτικά προ-αλέστε, προσθέστε στο κεφίρ. Μετά από αυτό, ρίξτε μισό λίτρο βραστό νερό και ανακατέψτε. Τυλίξτε το δοχείο σε μια πετσέτα και αφήστε το να καθίσει για δύο ώρες. Μετά από αυτό το διάστημα, στραγγίστε το προκύπτον διάλυμα με τυρί πανί. Πρέπει να λαμβάνεται δύο φορές την ημέρα με άδειο στομάχι, μισό ποτήρι, για τουλάχιστον 7 ημέρες. Το παρακάτω αφέψημα βοηθά επίσης πολύ αποτελεσματικά στην αποκατάσταση της εντερικής μικροχλωρίδας. Για να το ετοιμάσετε θα χρειαστείτε:
- 1 κουταλάκι αποξηραμένο Hypericum.
- Μισό κουταλάκι του γλυκού με καλάθια.
- Αποξηραμένο φασκόμηλο - μισό κουταλάκι του γλυκού.
Τοποθετήστε όλα τα μυρωδικά σε ένα εμαγιέ μπολ καιρίχνουμε ένα λίτρο βραστό νερό, αφήνουμε να βράσει. Μετά από αυτό, σβήστε το ζωμό, αφήστε τον να βράσει για μία ώρα και περάστε από τη γάζα. Πρέπει να λαμβάνετε μία κουταλιά της σούπας από αυτό το αφέψημα πριν από κάθε γεύμα για τουλάχιστον 10 ημέρες. Επίσης, μην ξεχνάτε ότι σχεδόν όλα τα γαλακτοκομικά προϊόντα που έχουν υποστεί ζύμωση έχουν εξαιρετικά ευεργετική επίδραση στην κατάσταση του πεπτικού συστήματος, ειδικά στην ομαλοποίηση της εντερικής μικροχλωρίδας. Ωστόσο, δεν πρέπει να αγοράζετε γαλακτοκομικά προϊόντα που έχουν υποστεί ζύμωση με χαμηλά λιπαρά. Επίσης, οι γιατροί δεν συνιστούν να παρασυρθείτε με κάθε είδους πόσιμο γιαούρτι - δεν φέρνουν κανένα όφελος. Και το πιο σημαντικό, εάν υπάρχουν σημάδια ασθένειας, πρέπει να αναζητήσετε εξειδικευμένη ιατρική βοήθεια. Συχνά, ένα άρρωστο άτομο αναζητά ιατρική βοήθεια μόνο αφού επιδεινωθεί η κατάσταση και οι γιατροί αναγκαστούν να καταφύγουν στη χρήση αντιβιοτικών, ενώ εάν το άτομο είχε ζητήσει ιατρική βοήθεια κατά την έναρξη της νόσου, η χρήση τους θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Σας προτείνουμε να διαβάσετε:
