Τα ευρέως φάσματος αντιβιοτικά είναιη έννοια είναι τόσο σταθερή στην καθημερινή ζωή της σύγχρονης ανθρωπότητας ότι ο καθένας από εμάς δεν σκέφτεται τη ζωή του χωρίς αυτούς. Ωστόσο, παρά ταύτα, η κοινωνία έχει ένα τεράστιο αριθμό διαφορετικών απόψεων σχετικά με το πρόβλημα των αντιβιοτικών: πώς και σε ποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητο να εφαρμοστεί, πώς επηρεάζουν το ανθρώπινο σώμα και το βλάπτουν; Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, κατά κανόνα, βράζουν σε δύο διαμετρικά αντίθετα. Σύμφωνα με την ίδια ομάδα των αντιπάλων - αντιβιοτικά δεν είναι άλλη από το άκρως επικίνδυνο χημικό συντίθεται με μία ουσία η οποία είναι εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις στο ανθρώπινο σώμα, προκαλώντας βλάβη στο ανοσοποιητικό σύστημα του, εντερική μικροχλωρίδα και πεπτικά όργανα. Σύμφωνα με αυτούς, με τα παθογόνα παθογόνα διαφόρων ασθενειών, το ανθρώπινο σώμα πρέπει να αντιμετωπίσει ανεξάρτητα, χωρίς εξωτερική παρέμβαση και χρήση αντιβιοτικών. Η δεύτερη ομάδα των αντιπάλων σίγουροι ότι τα αντιβιοτικά - είναι σχεδόν πανάκεια, φροντίστε να έχετε στο σπίτι «οπλοστάσιο» τουλάχιστον αρκετές ποικιλίες των αντιβιοτικών και αρχίζουν να τα χρησιμοποιήσετε με την πρώτη ένδειξη του παραμικρή ενόχληση. Και αν σε αυτούς τους ανθρώπους με την παραμικρή αύξηση της θερμοκρασίας ο γιατρός δεν πρότεινε αντιβιοτικά, στα μάτια τους χάνει απλά όλο τον επαγγελματισμό και την εμπιστοσύνη. Φυσικά, απολύτως κανείς δεν μπορεί να πει ότι ούτε η μία ούτε η άλλη άποψη είναι απολύτως σωστή. Είναι απολύτως αληθές το γεγονός ότι, για παράδειγμα, τα αντιβιοτικά για κρυολογήματα δεν θα φέρουν παρά ζημιά. Αλλά, για παράδειγμα, η πνευμονία (φλεγμονή των πνευμόνων), η θεραπεία χωρίς αντιβιοτικά είναι πολύ, πολύ δύσκολη. Νωρίτερα, όταν τα αντιβιοτικά δεν ήταν γνωστά στους ανθρώπους, πολλές ασθένειες που θεραπεύονται σήμερα σε λίγες μέρες, έπειτα στις περισσότερες περιπτώσεις, είχαν ως αποτέλεσμα θάνατο. Επιπλέον, όταν επιλέγετε ή απορρίπτετε αντιβιοτικά, πρέπει να θυμάστε ότι μέχρι σήμερα υπάρχουν αντιβιοτικά μιας νέας γενιάς που προκαλούν ελάχιστη βλάβη στο ανθρώπινο σώμα. Επιπλέον, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη κάτι όπως η ευαισθησία του σώματος στα αντιβιοτικά και άλλους παράγοντες. Φυσικά, οι άνθρωποι που δεν έχουν ιατρική εκπαίδευση, επιλέγουν ανεξάρτητα ένα αντιβιοτικό είναι σχεδόν αδύνατο, έτσι αυτά τα φάρμακα θα πρέπει να συνταγογραφούνται μόνο από γιατρό. Ωστόσο, κάθε άτομο πρέπει να γνωρίζει την αρχή των αντιβιοτικών, τους κανόνες θεραπείας και την ανάκτηση του σώματος. Αυτό ακριβώς θα συζητηθεί σε αυτό το υλικό. Ωστόσο, προκειμένου να κατανοηθεί πλήρως ο μηχανισμός του αντίκτυπου των αντιβιοτικών στο σώμα του άρρωστου, είναι απαραίτητο να κατανοηθεί σαφώς πώς αναπτύσσεται και αναπτύσσεται μια λοιμώδης ή φλεγμονώδης νόσος. Όπως γνωρίζει όλοι, όλες οι μολυσματικές ασθένειες στον άνθρωπο αναπτύσσονται μετά την εισαγωγή στο σώμα διαφόρων παθογόνων μικροοργανισμών. Όλοι αυτοί οι μικροοργανισμοί είναι εξαιρετικά διαφορετικοί, αλλά όλοι ξεχωρίζουν σε τρεις κύριες ομάδες:
Έτσι, πώς να αντιμετωπίσετε όλα τα παραπάνωπαθογόνους μικροοργανισμούς; Εάν πρέπει να καταστραφούν από οποιαδήποτε επιφάνεια ή ακόμα και δέρμα, υπάρχει μια ευρεία επιλογή διαφορετικών παρασκευασμάτων για απολύμανση. Για παράδειγμα, όλη η ίδια αιθυλική αλκοόλη ή το υπεροξείδιο του υδρογόνου. Αλλά δεν είναι κατάλληλα για κατάποση, καθώς έχουν ισχυρή και επιβλαβή τοξική επίδραση σε αυτό. Αυτό είναι για τέτοιες περιπτώσεις, όταν το σώμα χρειάζεται να απαλλαγούμε από τις επιπτώσεις των παθογόνων, τα αντιβιοτικά προορίζονται. Πολύ συχνά οι άνθρωποι συγχέουν δύο έννοιες - αντιβιοτικά και "αντιβακτηριακά φάρμακα". Αντιβιοτικά - ένα θέμα αποκλειστικά φυσικής προέλευσης, αλλά αντιβιοτικά - είναι συνθετικών χημικών ουσιών, σύμφωνα με την αρχή της δράσης είναι απολύτως παρόμοια με αντιβιοτικά - μια φυσική ουσία. Ωστόσο, δεν πρέπει να εμβαθύνουμε στο θέμα της προέλευσης και της λήψης τους, καθώς έχουν τον ίδιο αντίκτυπο στο σώμα - τόσο θετικό όσο και αρνητικό.
Η αρχή της επίδρασης των αντιβιοτικών στο ανθρώπινο σώμα
Το πιο σημαντικό πράγμα που επιτρέπει στους γιατρούς με επιτυχίαχρησιμοποιούν αντιβιοτικά για τη θεραπεία του ανθρώπου - είναι το γεγονός ότι όλες οι βιολογικές διεργασίες σε ανθρώπινα κύτταρα, είναι θεμελιωδώς διαφορετική από παρόμοιες διαδικασίες των ζωτικών δραστηριότητα οποιουδήποτε από το βακτηριακό κύτταρο. Εάν αιθυλική αλκοόλη ή το υπεροξείδιο του υδρογόνου όταν υποβάλλονται σε δύο είδη κυττάρων - τόσο των ανθρώπων όσο και βακτηριακές, - έχει την ίδια τοξική επίδραση και στις δύο ομάδες των κυττάρων, τα αντιβιοτικά είναι εξαιρετικά επιλεκτική. Τα αντιβιοτικά επηρεάζουν μόνο εκείνες τις διαδικασίες που εμφανίζονται με ακρίβεια στο κύτταρο ενός παθογόνου μικροοργανισμού, αλλά δεν επηρεάζουν ποτέ τα ανθρώπινα κύτταρα. Όλα τα αντιβιοτικά έχουν πολύ αυστηρή ταξινόμηση, ανάλογα με τον τρόπο που επηρεάζουν τη ζωή. Αυτό βασίζεται στην χημική δομή και το είδος της ταξινόμησης επιπτώσεων που εκτελούνται αντιβιοτικά - μία ομάδα έχουν σχεδιαστεί να αναστέλλουν την σύνθεση της εξωτερικής μεμβράνης ενός βακτηριακού κυττάρου, το οποίο στους ανθρώπους είναι απλά απουσιάζει. Σε αυτή την ομάδα φαρμάκων χρησιμοποιούνται ευρέως τα αντιβιοτικά πενικιλλίνης, οι κεφαλοσπορίνες και διάφορα άλλα φάρμακα. Μια άλλη ομάδα αντιβιοτικών δρα με εντελώς διαφορετικό τρόπο - απλώς καταστέλλει σχεδόν πλήρως την πλήρη πρωτεϊνική σύνθεση στα βακτηριακά κύτταρα. Μεταξύ αυτών των φαρμάκων περιλαμβάνουν αντιβιοτικά τετρακυκλίνης, όπως η δοξυκυκλίνη, οι μακρολίδες - ερυθρομυκίνη και αμινογλυκοσίδες - στρεπτομυκίνη. Επιπλέον, ο κατάλογος των αντιβιοτικών διαιρείται όχι μόνο με βάση την επίδραση επί των παθογόνων, αλλά και με έναν τέτοιο παράγοντα όπως η αντιβακτηριακή δράση. Πιθανώς, κάθε πρόσωπο που, τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους αντιμέτωποι με την ανάγκη χρήσης αντιβιοτικών, επέστησε την προσοχή στο σχολιασμό στο φάρμακο, το οποίο αναγκαστικά δείχνει πάντα το φάσμα δράσης του αντιβιοτικού. Μερικά αντιβιοτικά είναι ευρέως φάσματος, το οποίο είναι πολύ δραστικό έναντι πολλών βακτηριδίων, ενώ άλλοι, αντίθετα, δίνουν έμφαση σε ό, τι - ή μια συγκεκριμένη ομάδα βακτηρίων. Σε ορισμένους μικροοργανισμούς -ιδιαίτερα, σε ιούς, ένα αντιβιοτικό, δυστυχώς, δεν μπορεί να ασκήσει καθόλου επιρροή. Πολύ συχνά μπορείτε να ακούσετε το ερώτημα γιατί συμβαίνει αυτό. Η απάντηση είναι πολύ απλή - τα βακτήρια και οι ιοί έχουν μια ριζικά διαφορετική όχι μόνο τη δομή αλλά και τη λειτουργία, έτσι ώστε να προκαλεί τον θάνατο των βακτηρίων δεν επηρεάζει τους ιούς. Και παρά το υψηλό επίπεδο ανάπτυξης της σύγχρονης ιατρικής, μέχρι στιγμής δεν έχει δημιουργηθεί αποτελεσματικό αντιικό φάρμακο και όλες οι γνωστές ομάδες αντιβιοτικών με ιούς δεν μπορούν να πολεμήσουν. Ωστόσο, οι γιατροί αντιμετωπίζουν συχνά μια τέτοια κατάσταση, όταν προηγουμένως επιτυχώς χρησιμοποιημένα αντιβιοτικά δεν φέρνουν ένα άρρωστο άτομο ίση ανακούφιση. Γιατί συμβαίνει αυτό; Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί και τα ίδια βακτήρια έχουν μια αξιοσημείωτη ικανότητα προσαρμογής σε νέες περιβαλλοντικές συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων των πλέον δυσμενών παραγόντων. Ένα ζωντανό παράδειγμα τέτοιας προσαρμογής είναι η ανάπτυξη ανθεκτικής σε βακτήρια ανθεκτικότητας σε ορισμένους τύπους αντιβιοτικών. Επιστημονικά απέδειξε το γεγονός ότι απολύτως οποιοδήποτε είδος βακτηρίων αργά ή γρήγορα θα αποκτήσει αντοχή σε οποιοδήποτε, ακόμη και το πιο ισχυρό αντιβιοτικό. Και από ότι σε μεγαλύτερη δόση το φάρμακο θα χορηγηθεί, και τόσο πιο συχνά - τόσο ταχύτερη αυτή η αντίσταση αναπτύσσεται. Και οι φαρμακοποιοί απλά αντιμετωπίζουν την ανάγκη δημιουργίας νέων αντιβιοτικών. Επί του παρόντος, μεταξύ των γιατρών - υπάρχει μια υπόθεση φαρμακοποιούς ότι αν στην εποχή μας ακόμα παιδίατροι και οι δημοσκοπήσεις, όπως και τώρα, θα σας συνταγογραφήσει αντιβιοτικά για τη βρογχίτιδα ή αντιβιοτικά για τον πονόλαιμο, ακόμη και χωρίς να προσπαθούμε να κάνουμε χωρίς τη χρήση τους, η 20 χρόνια στην ανθρωπότητα δεν υπάρχει τίποτα για τη θεραπεία σοβαρών ασθενειών. Και στην πραγματικότητα συχνά τα αντιβιοτικά για τα παιδιά σε σοβαρές ασθένειες γίνονται πραγματική διάσωση. Είναι πολύ σημαντικό να συνταγογραφηθεί σωστά η χρήση αντιβιοτικών. Φυσικά, αν ο ασθενής είναι στη νοσοκομειακή περίθαλψη των όρων με αρκετά σοβαρή ασθένεια, όπως η πνευμονία ή μηνιγγίτιδα - μία φλεγμονώδης νόσος που επηρεάζει τη μεμβράνη του εγκεφάλου - Η χρήση των αντιβιοτικών δεν είναι απλώς αναγκαία και δεν θα πρέπει να υπόκειται σε οποιεσδήποτε αμφιβολίες και συζητήσεις. Ωστόσο, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι σε ένα νοσοκομειακό περιβάλλον υπάρχουν πολύ περισσότερα περιθώρια για συνεχή παρακολούθηση της κατάστασης του ασθενούς - από ειδικές εργαστηριακές μελέτες μέχρι στοιχειώδη 24ωρη ιατρική παρακολούθηση. Αλλά αν η κατάσταση είναι αντίθετο - ελαφρά αδιαθεσία, και η θεραπεία γίνεται στο σπίτι, η ευθύνη βρίσκεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στους ώμους του ασθενή ή τους γονείς του, αν μιλάμε για ένα παιδί. Συχνά συμβαίνουν οι ίδιοι οι γονείς να ζητούν από το γιατρό να συνταγογραφήσει αντιβιοτικά στο παιδί για γρίπη ή κρύο. Φυσικά, αρμόδιος ιατρός δεν θα μπορούσε ποτέ να το κάνει, αλλά, δυστυχώς, όλο και πιο συχνά υπάρχουν περιπτώσεις όταν ο γιατρός, να μάθει για το απαράδεκτο μιας τέτοιας θεραπείας, προβλέπει αντιβιοτικά ψίχουλα. Είναι ευκολότερο γι 'αυτόν να συμφωνήσει με τους γονείς του παρά πόσο καιρό να τους εξηγήσει γιατί δεν πρέπει να γίνει. Ωστόσο, αν ο γιατρός δεν συνταγογραφήσει αντιβιοτικά για ένα παιδί που το έχουν πραγματικά ανάγκη, απλή βρογχίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές διμερείς πνευμονία, κυστίτιδα και εύκολη - μια σοβαρή φλεγμονή της ουροδόχου κύστης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι γονείς πρέπει να έχουν τουλάχιστον μια γενική ιδέα για το πότε η χρήση αντιβιοτικών είναι απλά απαραίτητη και στην οποία είναι ανεπιθύμητη. Διάφορες λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Σε αυτή την ασθένεια, τα αντιβιοτικά συνταγογραφούνται συχνότερα, αλλά είναι πάντοτε δικαιολογημένα; Όπως δείχνουν τα μέσα στατιστικά στοιχεία, κατά μέσο όρο, ένα παιδί ηλικίας προσχολικής ηλικίας πάσχει από 6 - 7 μολύνσεις του αναπνευστικού σωλήνα ανά έτος. Εάν για κάθε ασθένεια η θεραπεία πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια αντιβιοτικών, το φορτίο στο σώμα του παιδιού θα είναι απαγορευτικό και θα έχει πολύ αρνητικό αντίκτυπο στην υγεία του. Προς το παρόν, δεν υπάρχει αξιόπιστος τρόπος για να διαγνώσουμε ποια είναι η φύση της προέλευσης των λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος που είναι ιογενής ή βακτηριακή. Ωστόσο, οι γιατροί είναι γνωστό ότι η οξεία βρογχίτιδα (φλεγμονή που επηρεάζουν το βρογχικό βλεννογόνο), καθώς και οξεία ρινίτιδα (καταρροή), σε 90% των περιπτώσεων προκαλούνται ακριβώς από ιούς των διαφόρων προελεύσεων, αμυγδαλίτιδα (στηθάγχη), τους βλεννογόνους του στόματος (στοματίτιδα) , μέση ωτίτιδα, προκαλούνται συχνότερα από παθογόνα βακτήρια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το πρώτο πράγμα που εξετάζουν οι γιατροί κατά τη συνταγογράφηση φαρμάκων είναι ο τύπος της λοίμωξης. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της βρογχίτιδας ιικών αντιβιοτικών καθορίζεται από τον γιατρό δεν είναι σε μια βιασύνη, αλλά εάν το παιδί έχει πονόλαιμο, και θεραπεία περιλαμβάνει αντιβιοτικά αποτυγχάνουν. Ωστόσο, δυστυχώς, στη ζωή πολύ συχνά μπορείτε να παρατηρήσετε την ακόλουθη κατάσταση: ο πυρετός του μωρού ανεβαίνει, ένας βήχας εμφανίζεται. Τις πρώτες μέρες οι γονείς προσπαθούν να αντιμετωπίσουν χωρίς αντιβιοτικά. Ωστόσο, οι περισσότεροι γονείς φοβούνται ότι η βρογχίτιδα θα οδηγήσει σε σοβαρή πνευμονία. Κατά κανόνα, κάτω από το ζυγό των φόβων τους και στις συμβουλές συγγενών και φίλων, οι γονείς αρχίζουν να δίνουν αντιβιοτικά σε λίγες μέρες. Πόσο δικαιολογημένο είναι αυτό το μέτρο; Μια κοινή παρανόηση είναι ότι εάν η θερμοκρασία παραμείνει για 3 ημέρες, η τέταρτη θα πρέπει να συνταγογραφούνται αντιβιοτικά. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι εντελώς λάθος. Με οποιαδήποτε μόλυνση από ιό, η θερμοκρασία διαρκεί περίπου 5 ημέρες, και σε ορισμένες περιπτώσεις, μια μικρή θερμοκρασία μπορεί να κρατήσει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Σε κάθε περίπτωση, δώστε στο παιδί τα αντιβιοτικά ως φυγόκεντρο και ακριβώς όπως αυτό, "για κάθε περίπτωση". Τα αντιβιοτικά δεν είναι καθόλου σχεδιασμένα για να ηρεμήσουν τα νεύρα των γονέων - για αυτό υπάρχει ένας βαλεριανός. Στην ίδια υπόθεση, αν παρατηρήσετε οι γονείς το παιδί έχει σημεία φθοράς, όπως η σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος (έως 39-40 βαθμούς), την εμφάνιση δύσπνοια, έντονη αδυναμία, θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση. Αλλά ακόμη και σε αυτή την περίπτωση δεν είναι απαραίτητο να πάει στο φαρμακείο για αντιβιοτικά, και θα πρέπει να καλέσει αμέσως έναν γιατρό ο οποίος θα είναι σε θέση να εκτιμήσει αντικειμενικά την ευημερία του παιδιού και να αναπτύξει περαιτέρω την τακτική της θεραπείας. Επιπλέον, οι γονείς πρέπει να θυμούνται ότι τα αντιβιοτικά δεν είναι αντιβηχικά φάρμακα, αλλά ανακουφίζουν μόνο την φλεγμονή, καταστρέφοντας τους παράγοντες που προκαλούν την ασθένεια. Ο βήχας είναι μόνο μια προστατευτική αντίδραση του σώματος. Και, κατά κανόνα, ο βήχας εξαφανίζεται στην τελευταία θέση. Για να εξαλείψετε τον βήχα, χρειάζεστε ειδικά αντιβηχικά φάρμακα, τα οποία πρέπει επίσης να συνταγογραφούνται από το γιατρό, με βάση τα ατομικά χαρακτηριστικά του οργανισμού του παιδιού και την πορεία της νόσου. Ωστόσο, εάν μετά Δυο - τρεις εβδομάδες μετά το βήχα, το παιδί δεν περνά, οι γονείς πρέπει να ανησυχούν και να συμβουλευτείτε ένα γιατρό, ο οποίος μπορεί να σας βοηθήσει να βρείτε την αιτία αυτού του γεγονότος. Η δεύτερη, η πιο συνηθισμένη περίπτωση χρήσης αντιβιοτικών σε παιδιά είναι η οξεία μέση ωτίτιδα. Κατά κανόνα, με την ωτίτιδα οι γιατροί σχεδόν πάντα συνταγογραφούν αντιβακτηριακή θεραπεία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, σε περίπου 80% όλων των περιπτώσεων, η ωτίτιδα προκαλείται από βακτηριακή λοίμωξη. Φυσικά, έχοντας τέτοια δεδομένα, είναι πολύ πιο λογικό να ξεκινήσει αμέσως η αντιβακτηριακή θεραπεία, αντί να περιμένει για την επιδείνωση της κατάστασης του άρρωστου παιδιού. Εάν ο ασθενής έχει παραρρινοκολπίτιδα, η θεραπεία με αντιβιοτικά επίσης αρκετά γρήγορα οδηγεί σε σημαντική βελτίωση της κατάστασης. Ωστόσο, υπάρχει ένα αλλά - τα αντιβιοτικά για την ιγμορίτιδα συνιστάται να χρησιμοποιούνται μόνο στο στάδιο της επιδείνωσης της νόσου. Από το στάδιο επιδείνωσης, η ιγμορίτιδα αντιμετωπίζεται με άλλες μεθόδους. Η επόμενη συχνότερη ασθένεια, κατά τη διάρκεια της οποίας συνταγογραφούνται αντιβιοτικά για θεραπεία, είναι η κυστίτιδα. Όπως γνωρίζετε, οι περισσότερες γυναίκες υποφέρουν από κυστίτιδα. Και πολύ συχνά συμβαίνει, όταν τα πρώτα συμπτώματα της κυστίτιδας γυναίκα αρχίζει να παίρνει το πρώτο αντιβιοτικό έλα μέσα από μία - δύο ημέρες τα συμπτώματα κυστίτιδας εξαφανίζονται. Η γυναίκα σταματά αμέσως να παίρνει αντιβιοτικά, αλλά στην παραμικρή υποθερμία τα συμπτώματα εμφανίζονται ξανά και ξανά. Ωστόσο, τα αντιβιοτικά για κυστίτιδα θα πρέπει να επιλέγονται αυστηρά μεμονωμένα σε κάθε περίπτωση. Τέτοια αυτο αντιβιοτικά μπορεί να κάνει κάποια πολλά προβλήματα, τόσο στο πρώτο σημάδι της κυστίτιδας θα πρέπει να συμβουλευτείτε ένα γιατρό ο οποίος θα ορίσει μια συγκεκριμένη έρευνα, προκειμένου να προσδιοριστεί η ευαισθησία της μικροχλωρίδας ούρων στα αντιβιοτικά. Ήταν μόνο μετά την γιατρός θα μελετήσει τα αποτελέσματα των ούρων, που θα είναι σε θέση να επιλέξει το βέλτιστο θεραπευτικό σχήμα που όχι μόνο ανακούφιση από τα συμπτώματα, και να σκοτώσει τους παθογόνους παράγοντες, και αυτή ήταν η αιτία της ασθένειας.
Αντιβιοτικά και άλλους παράγοντες
Τα αντιβιοτικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης προκαλούν πολύπολλές ερωτήσεις και διαφορές. Πιστεύεται ευρέως ότι τα αντιβιοτικά οδηγούν σε εμβρυϊκές δυσπλασίες και τη γέννηση ασθενών παιδιών. Και είναι στην πραγματικότητα τα αντιβιοτικά επιβλαβή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης; Ωστόσο, μέχρι σήμερα, υπάρχουν αντιβιοτικά της νέας γενιάς, τα οποία δεν προκαλούν δυσμορφίες και άλλες επιπλοκές της φυσιολογικής πορείας της εγκυμοσύνης. Επιπλέον, ο όρος της εγκυμοσύνης, στον οποίο η γυναίκα αντιμετωπίζεται με αντιβακτηριακά φάρμακα, δεν έχει μικρή σημασία. Η πιο δυσμενή επίδραση των αντιβιοτικών στο έμβρυο είναι το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Ωστόσο, ακόμη και αν μια γυναίκα αναγκάστηκε να υποβληθεί σε αντιβιοτική αγωγή, με τα κατάλληλα φάρμακα, ο κίνδυνος επιπλοκών είναι σχεδόν ελάχιστος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο σημαντικό να αναζητήσετε έγκαιρα ιατρική βοήθεια και να μην συμμετέχετε στην αυτοχορήγηση αντιβιοτικών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μερικοί γιατροί, γενικά, κατηγορηματικά δεν δέχονται αντιβιοτική θεραπεία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, προτιμώντας να το κάνουν μόνοι τους. Ωστόσο, αυτό επίσης δεν είναι η πιο σωστή θέση, εφ 'φλεγμονώδης διεργασία στο σώμα της εγκύου γυναίκας, και μόνο, ιδιαίτερα ο πυρετός θα μπορούσε να έχει αρνητικές επιπτώσεις όχι λιγότερο από τα πιο ισχυρά αντιβιοτικά. Κατά την επιλογή του τύπου του αντιβιοτικού, οι γιατροί να λάβει υπόψη το γεγονός ότι τα αντιβιοτικά συχνά δρουν αρκετά επιλεκτικά - ότι υπάρχει μια ορισμένη ομάδα αντιβιοτικών επηρεάζει ορισμένες ομάδες παθογόνων μικροοργανισμών, με την εξαίρεση των αντιβιοτικών ευρέος φάσματος. Όπως προαναφέρθηκε, όλα τα αντιβιοτικά χωρίζονται σε τρεις υποομάδες από τη φύση της προέλευσης:
Αυτός είναι ο λόγος, για να διορίσειτο πλέον βέλτιστο αντιβιοτικό για έναν ασθενή, είναι πρώτα απαραίτητο να καθοριστεί αξιόπιστα ο τύπος του παθογόνου και η ευαισθησία του στο προτεινόμενο αντιβιοτικό. Και μόνο σε περίπτωση που είναι αδύνατο να γίνει αυτό, είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν αντιβιοτικά ευρέος φάσματος δράσης. Πολλές έγκυες γυναίκες που έχουν συνταγογραφηθεί με αντιβιοτική θεραπεία κάνουν το ίδιο λάθος - αυτοί οι ίδιοι μειώνουν τη δοσολογία του φαρμάκου, πιστεύοντας ότι έτσι μειώνουν τις αρνητικές επιπτώσεις στο μελλοντικό μωρό, το οποίο κατά τη γνώμη τους έχει αντιβιοτικό. Ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να γίνει σε καμία περίπτωση, δεδομένου ότι η δόση ενός αντιβιοτικού από έναν γιατρό υπολογίζεται πάντα με μεγάλη ακρίβεια. Και με τη μείωση της δόσης του αντιβιοτικού, τα βακτηρίδια δεν θα καταστραφούν και η βλάβη στο σώμα μπορεί να είναι αρκετά δυνατή. Ένα άλλο ζήτημα που προκαλεί εξίσου έντονες συζητήσεις είναι η χρήση αλκοόλ κατά τη διάρκεια της θεραπείας με αντιβιοτικά. Υπάρχουν δύο εντελώς αντίθετες απόψεις σχετικά με αυτό το πρόβλημα. Οι υποστηρικτές ενός από αυτούς υποστηρίζουν ότι στο συνδυασμό αλκοόλ και αντιβιοτικών δεν υπάρχει απολύτως τίποτα τρομερό και οι αντίπαλοί τους λένε ότι ένας τέτοιος συνδυασμός μπορεί να οδηγήσει σε πολύ σοβαρές συνέπειες για το σώμα. Η σύγχρονη ιατρική σχεδόν πάντα μοιράζεται τη δεύτερη άποψη. Οι γιατροί εξαιρετικά δεν συνιστούν το συνδυασμό αλκοόλ και αντιβιοτικών, προκειμένου να αποφευχθεί η εμφάνιση σοβαρών επιπλοκών. Τα επιχειρήματά τους επιβεβαιώνονται από συγκεκριμένα γεγονότα. Για παράδειγμα, είναι αξιόπιστα γνωστό ότι ο συνδυασμός αλκοολούχων ποτών με τέτοια αντιβιοτικά, όπως για παράδειγμα μετρονιδαζόλη ή τετρακυκλίνη, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή βλάβη στα ηπατικά κύτταρα. Επιπλέον, το αλκοόλ έχει σημαντική επίδραση στο μεταβολισμό και τη δραστικότητα σχεδόν όλων των αντιβιοτικών. Επίσης, το αλκοόλ παρεμβαίνει στη φυσιολογική δραστηριότητα των ηπατικών ενζύμων, τα οποία ευθύνονται για τη διάσπαση των αντιβιοτικών. Όλα αυτά οδηγούν σε αρκετές σοβαρές παρενέργειες, όπως:
- Η εμφάνιση σοβαρής ναυτίας, μέχρι εξαντλητικού εμετού.
- Σοβαροί πονοκέφαλοι που οφείλονται σε σοβαρές διαταραχές του καρδιαγγειακού συστήματος.
- Επίσης, συχνά παρατηρείται έντονη αύξηση της αρτηριακής πίεσης.
- Αδυναμία και δύσπνοια.
Ωστόσο, η πιο τρομερή επιπλοκή,που προκαλείται από την κοινή πρόσληψη αλκοόλ και αντιβιοτικών - είναι μια τοξική ηπατική βλάβη. Το αλκοόλ από μόνο του είναι ένα βαρύ φορτίο ακόμη και σε ένα υγιές σώμα, για να μην αναφέρουμε μια εξασθενημένη ασθένεια.
Αποκατάσταση του σώματος μετά από λήψη αντιβιοτικού
Η αποκατάσταση μετά από τα αντιβιοτικά είναι επίσης πολύμια σημαντική πτυχή, η οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοηθεί. Παρά τα οφέλη της αντιβιοτικής θεραπείας, οι παρενέργειες δεν μπορούν επίσης να αγνοηθούν. Παρακάτω παρατίθενται τα κύρια:
- Τα αντιβιοτικά συμβάλλουν συχνά στην ανάπτυξη βλαβών του μύκητα του δέρματος και των βλεννογόνων.
- Τα αντιβιοτικά καταστρέφουν έντονα τις βιταμίνες Κ και τη βιταμίνη C.
- Επιπλέον, τα αντιβιοτικά συχνά προκαλούν την τάση του σώματος να παρουσιάσει αλλεργικές αντιδράσεις.
- Πολύ συχνά κατά την παραλαβή των αντιβιοτικών, η φυσική μικροχλωρίδα του εντέρου καταστρέφεται, ως αποτέλεσμα της οποίας είναι δυνατή η ανάπτυξη μιας δυσβαστορίωσης με όλα τα συνοδευτικά της συμπτώματα.
Όπως ήδη αναφέρθηκε, κατά τη διάρκεια της θεραπείαςτα αντιβιοτικά πρέπει να αρχίσουν να πίνουν φάρμακα που αποκαθιστούν την κανονική μικροχλωρίδα του σώματος. Ωστόσο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και όχι λιγότερο αποτελεσματικές λαϊκές θεραπείες που θα βοηθήσουν στην αποκατάσταση όσο το δυνατόν γρηγορότερα της φυσιολογικής εντερικής μικροχλωρίδας και της κατάστασης του οργανισμού γενικά. Εάν ένας άρρωστος πάσχει από φούσκωμα, θα βοηθήσει γρήγορα και αποτελεσματικά ένα φάρμακο νύχτας-μεθυσμένο, για την προετοιμασία του οποίου θα χρειαστείτε:
- 0, 5 λίτρα κεφίρ ή πηγμένο γάλα.
- Μερικά κρεμμύδια.
- 2 σκελίδες σκόρδο.
- 1 γραμμάριο αποξηραμένου άνηθρου.
- 1 γραμμάριο ξηρού μαϊντανού.
- 1 κουταλάκι αποξηραμένα ταξιανθίες χαμομηλιού.
- 1 κουταλάκι του γλυκού Hypericum.
Όλα τα συστατικά είναι προσεκτικάαλέστε, προσθέστε στο κεφίρ. Μετά από αυτό, ρίχνουμε μισό λίτρο βραστό νερό και ανακατεύουμε. Τυλίξτε το δοχείο με μια πετσέτα και αφήστε το για δύο ώρες. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα, τραβήξτε το προκύπτον διάλυμα μέσα από τυροκομείο. Θα πρέπει να λαμβάνεται δύο φορές την ημέρα, με άδειο στομάχι, σε μισό ποτήρι, για τουλάχιστον 7 ημέρες. Είναι επίσης πολύ αποτελεσματικό στην αποκατάσταση της εντερικής μικροχλωρίδας μετά το αφέψημα. Για να το κάνετε θα χρειαστείτε:
- 1 κουταλάκι αποξηραμένο Hypericum.
- Μισό κουταλάκι του γλυκού με καλάθια.
- Αποξηραμένο φασκόμηλο - μισό κουταλάκι του γλυκού.
Όλα τα βότανα τοποθετούνται σε μπολ σμάλτου καιρίξτε ένα λίτρο βραστό νερό, βράστε. Μετά από αυτό, απενεργοποιήστε το αφέψημα, αφήστε το να μαγειρέψει για μία ώρα και να στερέψει το ύφασμα από γάζα. Είναι απαραίτητο να πάρετε αυτό το ζωμό σε μια κουταλιά της σούπας, πριν από κάθε γεύμα, τουλάχιστον 10 ημέρες. Επίσης, μην ξεχνάτε ότι σχεδόν όλα τα γαλακτοκομικά προϊόντα έχουν πολύ θετική επίδραση στην κατάσταση της πεπτικής οδού, ειδικά στην ομαλοποίηση της εντερικής μικροχλωρίδας. Ωστόσο, δεν αξίζει να αγοράσετε εντελώς γαλακτοκομικά προϊόντα χωρίς λιπαρά. Επίσης, οι γιατροί δεν συνιστούν να εμπλακούν σε όλα τα είδη ποτών γιαουρτιών - δεν φέρνουν κανένα όφελος. Και το πιο σημαντικό - για οποιαδήποτε σημάδια ασθένειας, πρέπει να αναζητήσετε ειδική ιατρική βοήθεια. Συχνά, ένα άρρωστο άτομο αναζητεί ιατρική βοήθεια μόνο μετά από υποβάθμιση και οι γιατροί αναγκάζονται να καταφύγουν στη χρήση αντιβιοτικών, ενώ αν κάποιος εφαρμοζόταν στην αρχή της νόσου, η χρήση τους θα μπορούσε να αποφευχθεί. Σας συμβουλεύουμε να διαβάσετε:
