— Όλη μου η οικογένεια μένει στο εξοχικό:Η μαμά, ο μπαμπάς, τα παιδιά μου ο Σεργκέι και η Λέρα. Εδώ, όχι μακριά από τη Μόσχα κατά μήκος της εθνικής οδού Kaluga, υπάρχει ένας μικρός κόσμος από μόνος του: σιωπή, πουλιά που τραγουδούν σαν στον παράδεισο, ένα δάσος με μούρα και μανιτάρια κοντά, μια λίμνη, δηλαδή, πλήρης χαλάρωση το καλοκαίρι περνούν τον περισσότερο χρόνο τους χαζοχαρώντας έξω. Έχουμε ένα μικρό χωριό δέκα σπιτιών, φυλασσόμενο χώρο, υπέροχους φιλικούς, χαμογελαστούς γείτονες. Υπάρχουν οικογένειες με τρία και τέσσερα παιδιά. Γι' αυτό δημιουργήθηκε μια «συμμορία» παιδιών από δύο έως δέκα ετών, που περνούν όλο τον χρόνο τους μαζί. Υπήρχε ένα δωρεάν γκαζόν στο χωριό και έφτιαξα μια παιδική χαρά πάνω του με κούνιες, τσουλήθρα και άμμο. Ένας γείτονας έβαλε ένα μεγάλο παγκάκι εκεί, ένας άλλος έβαλε εκεί ένα ξύλινο παιχνιδότοπο και ένας τρίτος κουρεύει το γρασίδι. Τα παιδιά κάνουν παρέα όλη την ημέρα, παίζουν ποδόσφαιρο, οργανώνουν συναυλίες, στρώνουν τραπέζια και δέχονται καλεσμένους. Καταπληκτική διασκέδαση ερωτεύτηκα αυτό το μέρος και το σπίτι που έγινε δικό μου πριν από πέντε χρόνια. Ονειρευόμουν από καιρό να φύγω από την πόλη, αλλά φοβόμουν ότι θα υπήρχαν πολλά προβλήματα με το σπίτι μου. Και τώρα, όταν περιστασιακά περνάω τη νύχτα σε ένα διαμέρισμα της πόλης πριν από μια περιοδεία, αρχίζω αμέσως να βαριέμαι.
