Çocuk neden karanlıktan korkar?
Bütün insanların korkuları vardır, onları kurtarırlarçevredeki dünyadan gelen tehditler. Ancak karanlık korkusu çocuğu gerçek tehlikeden korumadığı için faydası olmayan bir olgudur. Vakaların %80'inde çocuklarda karanlık korkusu ebeveynler, televizyon ve diğer çocuklar tarafından tetiklenmektedir. Geriye kalan %20'lik kısım ise aşırı gelişmiş hayal gücü ve aynı zamanda hassas doğası nedeniyle ortaya çıkıyor.Bir çocuk 3 yaşından itibaren karanlıktan korkmaya başlayabilir. Fotoğraf: Getty Karanlık korkusunu neler tetikleyebilir:
- Ebeveynleri korkutursa, bir canavarı çocuğa yanlış davranırsa;
- diğer çocukların korkutucu hikayeleri;
- TV'de programlar ve filmler;
- Bebeğin sokakta gördüğü diğer insanlar;
- aile çatışmaları;
- stresli durumlar.
Yatak odasında ışıklar söndüğünde çocuğun kafasında korkutucu görüntüler oluşmaya başlar. Etrafında olup biteni görmüyor, dinliyor ve her hışırtı hoş olmayan çağrışımlara neden oluyor.
Çocuğunuz karanlıktan korkmaya başlarsa ne yapmalısınız?
Bir çocuğun korkusuyla mücadele edilmelidir, aksi haldebüyük bir psikolojik soruna dönüşecektir. Ebeveynlerin çocuğun tam olarak neden korktuğunu bulması önemlidir: yalnızlıktan, bilinmeyenden, canavarlardan veya diğer anti-kahramanlardan. O zaman çocuğa yardım etmeleri daha kolay olacaktır. Korkunun üstesinden nasıl gelinir:
- ihmal etmeyin ve problemle dalga geçmeyin;
- çocuğun tam olarak ne korktuğunu öğrenmek;
- korkuyu görselleştirin, bir kağıda çizin ve bebekle birlikte yanık, saklanın, yırtın;
- Kimsenin karanlıkta olmadığını, canavarların olmadığını, kimsenin eve giremeyeceğini;
- çocuğa onu koruyacağını söyleyerek bir koruyucuya yumuşak bir oyuncak verin;
- Onunla birlikte karanlık odayı incelemek, içinde korkunç bir şey olmadığından emin olmak için.
Her şey başarısız olursa, onu bırakabilirsinizÇocuk odasında loş ışıklı gece lambası. Gece boyu kapatmamak önemli yoksa bebek uyanıp korkabilir. Karanlık korkusuyla kendi başınıza baş edebilirsiniz ama bunu 10-11 yaşından önce yapamıyorsanız sorun. bir psikoloğa danışmak daha iyidir. Önemli olan, çocuğun büyüyeceği umuduyla sorunu görmezden gelmek değil, bebeği mümkün olan her şekilde desteklemek ve onunla başa çıkmanın yeni yollarını denemektir. Ayrıca şunları bilmek de faydalıdır: