Hayat geçicidir ve değiştirilebilir. Belli bir aşamada, yeni bir şey denemeye karar veriyoruz. Ya da eskiyi terk edin. Örneğin, veganlar - katı vejeteryanlar, sadece etleri değil, aynı zamanda deri ve kürk ürünlerini, hayvanlarda test edilen kozmetik ürünlerini de reddeder. Minimalistler arasında popüler olan “Less Less more” sloganı giderek daha fazla destekçiye kavuşuyor. Peki, seninle aynı zamanda evdeyse. Ve değilse? Aile üyelerini “yeni inancınıza” dönüştürüyor musunuz? Ve onları senin tarafına çekmek nasıl?
Fotoğraf: Gettyimages
Minimalistsiniz. Gerisi de mi?
Son yıllarda "minimalizm" popüler hale geldi.İnsanların günlük yaşamda asgari düzeyde eşya ve nesneyle yetinme isteği. Bu, sinsi pazarlamacıların bize dayattığı aşırılıkları, bilinçsiz tüketimi bilinçli bir şekilde reddetme felsefesidir. Sosyal ağlarda düzinelerce blog yazarı eşyalarını "düzenlemekten" bahsediyor, "satın alma yapılmayan yıl" maratonlarına katılmak için çabalıyor ve "toksik" ilişkileri sonlandırıyor. Bu tür motive edici bayrak yarışlarını izledikten sonra, yeni bir şekilde yaşamaya başlamak istiyorsunuz. Örneğin, kocanızın 101 adet eski tişörtünü atın, çocuğunuza bir daha Çin malı oyuncak almayı reddedin veya kayınvalidenizle iletişimi kesin. Ama bir de “ama” var. Bu tür “savaş eylemleri” sonucunda tamamen yalnız kalma riskiyle karşı karşıya kalırsınız. Belirli kurallara göre yaşama kararının yalnızca sizi ilgilendirdiğini anlamıyorsanız. Psikologlar bu anı sınırların farkındalığıyla ilişkilendirir. Kendinin ve başkalarının. Artık kullanmadığınız eşyalarınızı atmak ya da başkasına vermek sizin hakkınızdır. Eğer bunlar sizin şahsi eşyalarınızsa. Ve onları sadece sen kullandın. Mesela kıyafetler. Eski kot pantolonunuzu atmanızı veya tilki kürkü şapkanızı satmanızı kimse engelleyemez. Ama aynı şekilde, kocanızın veya çocuklarınızın kişisel eşyalarına onların rızası olmadan tecavüz etme hakkınız yoktur. "Kocam için tatilde yedi çift kot pantolon ve gömlek normaldir. Evet, yıkıyorum ve ütülüyorum. Ama giyiyor. Hem kot pantolon hem de içinde bulundukları valiz. Ve her seyahatin arifesinde bu konuyu tartışmayı bıraktım. Victoria hikayesini şöyle paylaşıyor: "Minimalizmin aynı zamanda 'gereksiz' çatışmaları reddetmek anlamına geldiğini fark ettim." Günlük hayatta kullanılan şeylerde ise durum daha karmaşıktır. Burada müzakere etmemiz gerekiyor. Eğer taraflar zıt görüşteyse, o zaman her şeyi olduğu gibi bırakmak daha iyidir. En azından bir süreliğine. Minimalizm tutkunu, psikoterapist ve iki çocuğun yarı zamanlı babası Alexander Nekrasov, minimalizm ve çocukların oldukça uyumlu olduğuna ikna olmuş durumda. Nekrasov, "Hayat prensiplerimizi kendi örneğimizle çocuklarımıza göstermeye çalışıyoruz," diyor fikir. — Giyim konusunda minimalist yaklaşımın hayatına girmesine bile gerek yok; bunu kendi istekleri doğrultusunda kendisi uyguluyor. Kızım düzenleme çalışmalarına katılmayı çok seviyor. "Genellikle neyi saklamak istediğini, neyi kullanacağını, neye ilgi duymadığını ve neye hiç ihtiyacı olmadığını açıkça söyleyebiliyor."
Fotoğraf: Gettyimages
Vejetaryenlik. Yemek yemek ya da yememek?
Mutfak da ortak bir alandır.Dolayısıyla eğer sıkı bir vejetaryen olmaya karar verdiyseniz ve bu sizin için bir diyet değil, temel prensibi “öldürme” olan bir felsefeyse bunu ailenize anlatmaya çalışın. Ve et yemenin onların hakkı olduğunu unutmayın. "Neyse ki ailemizde vejetaryenlik konusunda hiçbir anlaşmazlık yoktu. Eşim et yemeyi ilk bırakan kişiydi. Ve ben onu takip ettim. Ama haftada 2-3 kez balık yiyoruz. Bu arada 7 yaşındaki kızımız da et yemiyor. Biz vermediğimizden değil, O sevmediğinden. "Erken çocukluktan itibaren," Olga hikayesini paylaşıyor. "En zor şey bir çocuğu ziyarete götürmek. 6 yaşındaki Dima'ya bir ödül teklif edildiğinde genellikle şöyle yanıt verir: "Teşekkür ederim, aç değilim." Ama bir çocuğun vejetaryen olduğu öğrenildiğinde hemen sitem dolu bakışlar ve şaşkınlık başlıyor: "Nasıl olur bu! Tamara, "Bir çocuğun ete ihtiyacı vardır" ve bilimsellikten uzak diğer "gerçekler" diyor. Bu arada, modern çocuk doktorları çocukların vejetaryen olabileceğine inanıyor. Ancak burada ebeveynlerin dikkat etmesi gereken nokta; B12 vitamini, demir ve bazı diğer vitaminlerin eksikliğinin mutlaka giderilmesi gerektiğidir. Çocuk düzenli olarak bir doktora gösterilmeli, gerekirse multivitamin kompleksleri reçete etmelidir. Yetişkinleri "yeniden eğitmek" nankör bir iştir. Ama çocuklarımızı inançlarımızın ruhuna uygun şekilde yetiştirebiliriz. Ancak bunun için sabır ve metanet gerekir. İşte asıl meseleye geliyoruz: vejetaryenlik ve minimalizm sadece mutfakta veya evde belirli kurallara uymak değildir. Bir yaşam biçimidir, bir dünya görüşüdür, bir felsefedir. Ve bu dünya görüşünün temellerini çocuklara aktarmak önemlidir. Bir çocuğa hayat felsefesini, komşu sevgisini, "Öldürmeyeceksin" emrini öğretmek, bir diyete ve düzene uymaktan çok daha önemlidir. Birincisi aile içindeki uyum, ikincisi ise mutfakta veya gardıropta düzen. Çocuklarınıza kendi bakımlarını yapmayı ve boş zamanlarını organize etmeyi öğretin. Hafta sonunuzu restoranlarda ve alışveriş merkezlerinde geçirmek yerine müzeleri gezmek, ailecek parkta buz pateni yapmak ya da sabahınızı deniz suyu havuzunda başlatmak çok sağlıklı bir alternatiftir. Çocuklarınıza hayatta her zaman bir seçim olduğunu gösterin. Ve seçim onların.
