Sevilmemiş bir kocayla nasıl yaşanır ve buna değer mi?

Düğün kutlaması sona erdi, bal partisi uçup gittiay, evliliğin ilk döneminin coşkusu geçti ve... Meğerse evlendiğiniz kişi sizin tarafınızdan pek de sevilmiyormuş. Artık onun yokluğunda üzülmüyor, her sözüne, her davranışına hayran kalmıyor, size dokunduğunda mutluluktan bunalmıyorsunuz. Ve eşinizi sevmediğinizi ve sevilmeyen kocanızla yaşamaya nasıl devam edeceğinizi bilmediğinizi her geçen gün dehşetle daha çok anlıyorsunuz. Ne yazık ki bu tür durumlar oldukça sık yaşanıyor. Özellikle birkaç yıldır var olan evliliklerde yaygındır. Bu tür evliliklerde yaşayan birçok kadına, kocalarını sevip sevmedikleri sorulduğunda olumlu yanıt vermekte zorlanıyor. Evet, bir alışkanlık var, belki saygı var, bir tür şefkat var. Ama ne yazık ki aşk artık orada değil. Eşlerin çoğunluğu bu durumdan oldukça memnun. Mesela ortak bir ev, ortak çocuklar, ortak hedefler varsa nasıl bir aşktan bahsedebiliriz ki nihayet! Ve birbirlerine alıştılar, alıştılar, adapte oldular. Ama sevilmeyen bir adamın yanında acı çeken ama aynı zamanda hayatlarını bir şekilde değiştirmeye cesaret edemeyen eşler de var. Haklılar mı? Peki, bu zor sorunun cevabını bulmaya çalışalım.

Sevilmemiş bir kocayla yaşamak buna değer mi?

Evet maalesef yaşadıktan sonra da oluyorBir süre evli kalan kadın, birdenbire yanında yabancı ve sevilmeyen bir kişinin olduğunu fark eder. Bu neden oluyor? kim bilir? Bazen aşkın ortadan kaybolmasının nedeni bir dizi hayal kırıklığı, bazen eşin neden olduğu hakaretler, bazen de kişinin diğer yarısına olan açıklanamaz ilgi kaybıdır. Ancak gerçek bir gerçek olmaya devam ediyor, — aşk gitti. Ve bir kadının bu gerçeği, zayıf cinsiyetin doğasında var olan doğal bilgelikle algılaması iyidir. Daha sonra onun için hazır olacak ve ailede huzuru ve kocasına karşı dostane tavrı korumaya çalışacaktır. Ancak herkesin böyle bir eylemi gerçekleştirecek gücü yoktur. Bazı kadınlar evlilik bağlarını koparırken, diğerleri sevilmeyen biriyle yaşamaya devam ediyor, acı çekiyor ve geceleri gizlice yastığına hıçkırarak ağlıyor. Sevilmeyen kocalardan kararlı bir şekilde ayrılanlar genellikle kendi kendine yeten, kendine güvenen kadınlardır. Yalnız kalmayı tercih ederler ama düşmanlıktan başka bir şeye neden olmayan biriyle yaşamayı tercih etmezler. Kadınlar zayıftır, savunmasızdır, hatta bazen çok derin acı çekerler ve risk almak istemezler. Belki sevilmiyor, nefret ediliyor ama yine de bir koca, her zaman orada olan bir adam. Bir erkekle oldukça güçlü yeni bir ilişki kuramayacaklarından korkuyorlar. Hangisi doğru? Bu eşlerin her birinin kendi hakkı vardır. Açık olan bir şey var - kocanızla son bir molaya ancak ihtiyaç duyulduğunda karar vermelisiniz. Boşanmaktan başka çaremiz olmadığına inanıyorsak sevdiklerimizin, akrabalarımızın veya arkadaşlarımızın desteğini almak akıllıca olacaktır. Sonuçta yalnız bir kadının her an onların yardımına ihtiyacı olabilir. Aksi takdirde destek için eski eşinize başvurmanız gerekebilir ve bu istenmeyen bir durumdur. Birincisi, “öldü, böyle öldü” diye ve yeni bir aile düşünmeli. Eski eş, erkeği sonsuza kadar rahatsız etmeye başlarsa, bunu yaratmak oldukça zor olacaktır. İkincisi, eski kocanın yine de geri döneceğini ummaya başlayabileceği gerçeğinden. Neden onu yanıltıp asla olmayacak bir şeyi bekletiyorsun? Sevmediği kocasından ayrılmaya karar veren bir kadının, özgüveninin düşmediğinden emin olması gerekecektir. Ne yazık ki hâlâ mükemmel olmayan toplumumuzda boşanmış bir kadının statüsü hâlâ evli bir eşin statüsünden daha düşüktür. Boşanmış bir kadın birçok kişi tarafından ya ahlaksız biri ya da ailesini kurtaramayan bir zavallı olarak algılanır. Bu özellikle birçok insanın birbirini tanıdığı küçük kasabalar için geçerlidir. Bu durumda genellikle hiç kimse boşanmanın nedenlerini anlamayacaktır. Kadın sadece kınandı, hepsi bu. Ve bu tür bir kınama şüphesiz “boşanmış kadının” ruhuna baskı yapıyor ve onu insanların bakışları altında küçülmeye zorluyor. Ancak bu durumdan çıkış yolu o kadar da zor değil. Bir kadının başkalarını memnun etmek için yaşamadığını kesin olarak anlaması gerekir. Bu nedenle komşularınızın veya iş arkadaşlarınızın onun hakkında söylediklerine üzülmemelisiniz. Hayatımız yalnızca bize aittir ve şu ya da bu durumda ne yapacağımıza yalnızca biz karar verebiliriz. Peki ya boşanma herhangi bir nedenle son derece istenmeyen bir durumsa? O zaman ne yapmalı? Sevilmeyen bir kocayla böyle bir evlilik için en iyi seçeneğin ne olabileceğini düşünelim.

Hayat sevgisiz bir kocayla nasıl başlayabilir?

Kocalarını sevmeyen birçok kadın,продолжают жить в браке из-за совместных детей. Оно и понятно, — родной отец всё же лучше чужого дяди, и дети его любят. И отношение мамы к папе касаться их никак не должно. Надо сказать, что ситуация эта встречается довольно часто и она довольно тяжёлая. Ведь женщина, в данном случае, жертвует своим счастьем ради благополучия детей. Вот в этом-то и заключается основное затруднение. Мама и папа ребёнку, конечно, одинаково дороги. И развод обычно является для него очень глубокой психологической травмой. Однако если между родителями в доме постоянно случаются скандалы, они наносят по психике ребёнка не менее сильные удары. А скрыть отцу и матери от ребёнка собственные взаимоотношения очень нелегко. К тому же, зачастую, вину за неудавшуюся семейную жизнь супруги подсознательно возлагают на своих детей. А дети – создания, очень тонко ощущающие внутренний мир своих родителей. Чувство вины в них поселится непременно и может остаться на всю жизнь. Всё это надо учитывать женщине, если она намерена сохранить брак с нелюбимым мужем. Скандалы в семье необходимо свести к минимуму, иначе в доме воцарится ад, который испортит ребёнку детство. А может быть, и всю жизнь. Если обойтись без вечных ссор не представляется возможным, думается, лучше решиться на разрыв. В конце концов, развод совсем не означает конец отношений детей с отцом. К тому же, нередко случается и так, что отец после развода начинается тянуться к детям больше, чем во время проживания с ними в одной семье. Поэтому, если жить в браке с нелюбимым мужем уж совсем невмоготу, не стоит сохранять семью только ради детей. Ни к чему хорошему это не приведёт. Ну, а когда всё же удаётся мириться с присутствием рядом нелюбимого мужа, стоит подумать — а так ли уж он нелюбим? Если ответ однозначен, вероятно, лучше ничего не скрывать и поговорить с супругом начистоту (если разговор не связан с риском грандиозного скандала). Это поможет избежать в дальнейшем многих провоцирующих ссоры ситуаций. Как бы горячо ни любил свою жену муж, рано или поздно он смирится с тем, что она не отвечает ему взаимностью. В конечном счёте, такие браки встречаются сплошь и рядом. Иной раз женщина считает, что не любит мужа, но при этом жалеет его. Тут ситуация неоднозначна. Ведь иногда нам только кажется, что любовь прошла, и находимся мы рядом с человеком только из чувства жалости. Любовь может принимать разные обличья и выражаться даже как ненависть. Поэтому, если мы вроде бы не любим своего супруга, но при этом жалеем его, стоит подумать — быть может, это одна из форм любви? И представить себе жизнь без этого человека. Не вызовет ли она душевную боль? Если вызовет, то всё не так плохо. Тогда вопрос, как начать жить заново с нелюбимым мужем, остро не стоит. Просто привычка и бытовая рутина притупили чувства, и возродить их, приложив усилия, можно. И нужно, просто потому что с чувствами будет легче жить. Случается и так, что женщина, вроде бы, и хочет разрыва с супругом, но в то же время боится ответственности, которая ляжет на её плечи после развода. Подобная нерешительность, в действительности, является свидетельством того, что чувства к мужу ещё не прошли, и жена нуждается в его заботе и участии. В этом случае ей просто надо хорошенько разобраться в себе и осознать, что рядом с этим человеком ей на самом деле хорошо. А без него будет плохо. Ведь зачастую мы слабо понимаем, в чём наше истинное счастье, и начинаем гнаться за химерой. А потом жалеем об утерянном рае, уразумевая, наконец, что бывший супруг был именно тем, кто нам нужен. Но у него уже другая семья, и что-то изменить не представляется возможным. Одним словом, жить или нет с нелюбимым мужем, — вопрос неоднозначный. И решать его каждая женщина должна самостоятельно. Если рядом – совершенно чужой, не вызывающий никаких позитивных эмоций, человек, пожалуй, лучше с ним расстаться. Зачем же мучить и его, и себя? Каждая из нас достойна любви и счастья, и жертвовать ими нельзя. Ну, а если позитивные эмоции всё же присутствуют… Тогда, быть может, стоит сохранить семью? Советуем почитать: