"Kediniz Whiskas satın alırdı" diyorÜnlü reklam sloganı. Ve ilginçtir ki bu sefer reklamlar bizi yanıltmıyor. Bizim yasaklarımıza veya yalvarışlarımıza aldırmadan, herhangi bir kedi tam da bunu yapar (tabii eğer bu mamayı seviyorsa). Çünkü kedi sadece gerekli gördüğü ve hoşuna giden şeyleri yapar. İşte kedinin doğasının bütün amacı da budur. İşte bu yüzden bir kediyi eğitmek bazen sahiplerine boşa giden sinirlere, çizilen ellere ve öfke gözyaşlarına mal olabilir. Ancak bu sorunu kolayca çözebilmemizi sağlayan küçük bir sır, daha doğrusu psikolojik (zoopsikolojik) bir teknik var.
Başarılı eğitimin sırrı
Evet, evet, tam da bu basit gerçeğin kavranmasıyla.ve her şey orada başlıyor. Aslında kedilerin eğitimi sadece kedinin davranışlarını düzeltmekten ibarettir. Ve ancak kedinin bunu kendisinin istediğine ikna edebilirseniz doğru şekilde ayarlanabilir. Yani kedinin davranışlarındaki değişiklikler tamamen kendi isteğinden kaynaklanmaktadır. Bu yöntem en insani ve en etkili eğitim yöntemi olarak kabul edilir. Ve sizin ve kediniz için başarılı bir eğitimin bir diğer koşulu da, ne kadar erken başlarsanız, o kadar büyük etki elde edebilmenizdir. Eğitmenin, yeniden eğitmekten daha kolay olduğunu kabul edin. Ama yeniden eğitime ihtiyaç duysanız bile, bazı kurallara uyduğunuz takdirde başarıya ulaşmanız oldukça mümkün. Yani: Sizin tarafınızdan kurnazlık, sabır ve ısrarcılık, kedinin ise güveni ve anlayışı. Başarılı kedi yetiştiriciliğinin sırrını en baştan, yani evinizde bir yavru kedi göründüğü andan itibaren öğrenmeye başlayalım.
Erken yaşta eğitim
Yetişkin bir kedinin iyi davranışıdoğru yavru kedi yetiştirilmesinin sonucu. Çünkü hayvan ilk yıllarında ne ise yetişkinliğinde de o kalacaktır. Bu bir aksiyomdur. Bu nedenle, küçük bir kedi yavrusuna karşı ne kadar şefkatli olursanız olun, yetişkin bir hayvanın yapmasına izin vermeyeceğiniz hiçbir şeyi onun yapmasına izin vermeyin. Örneğin, bebeğinizin beceriksizce omzunuza tırmanmaya çalışması, bacaklarınıza ve kıyafetlerinize tutunması çoğu zaman sadece sevgiye yol açar. Peki bu rolde daha ağır bir kediyi, hatta daha da kötüsü, yetişkin, tecrübeli bir kediyi hayal edin? "Hoş değil" demek yetersiz kalır. Büyük ihtimalle acıyacaktır da! Peki suçlu kim? Biz kendimiz öğrettik. Bu nedenle yavru kedinizin sizi (ve diğer aile üyelerini) jimnastik aleti gibi görme girişimlerini durdurun. Yetişkin bir kedide istenmeyen (sizin bakış açınıza göre) davranışlar olarak kabul edilebilecek alışkanlıkları geliştirmesine izin vermeyin: mobilyaları ve duvarları tırmalamak, saksılardaki toprağı kazmak, masalara tırmanmak, ödül maması istemek vb. İleri. Evcil hayvanınız henüz küçükken, ses tonunuzda yapacağınız ani bir değişiklik, onun yaramazlık yapmasını engellemeye yetecektir. Bu nedenle, yasaklayıcı ifadelerde katı ve sert notalar kullanmanıza izin verin: "hayır!", "yapamazsın!", "durdur!" Gelecekte hayvan sadece tona değil, aynı zamanda kelimelerin kendisine de doğru tepki verecektir. Sadece diğer zamanlarda onunla nazik ve sakin bir şekilde konuşmanız gerektiğini unutmayın ve yasaklarınızı doğru anladığında bebeğinizi ödüllendirmeyi unutmayın. Bu arada yasaklar sadece yavru kedi için geçerli olmamalı. Çocuğunuz varsa ona hayvanların oyuncak olmadığını anlatın. Dikkatli davranmanız gerekiyor: Sıkmayın, sarılıp öpmeyin, vurmayın, fırlatıp atmayın. Aksi takdirde yavru kedi bu tür şiddete karşı kendini savunmak zorunda kalacak ve pençelerini ve dişlerini kullanacaktır. Ve bu tür davranışlar onun için kolayca alışkanlık haline gelecek ve sonuç olarak şefkatli ve nazik bir kedi yerine ısıran ve tırmalayan sinirli bir hayvan ortaya çıkacaktır. Yavru kedinize kum kabını ve tırmalama tahtasını kullanma eğitimini verirken kararlı ve ısrarcı olun: Bebek sizden ne istediğinizi hemen anlayacaktır. Yavru kediler, yetişkin kedilerin aksine daha az ısrarcı ve daha "uyumludur". Ve karakterlerinin bağımsızlığı henüz emekleme aşamasındadır. O yüzden fırsatı değerlendirin ve itaatkar kedinizi henüz yavruyken eğitin.
Nasıl yavru kedi getirirsin?
Asla! Ona asla vurma.Öncelikle bu hiç adil değil; o senden daha küçük ve daha zayıf. İkincisi, bu en etkili eğitim yöntemi değildir. Üçüncüsü, hayvan size saldırganlıkla karşılık verebilir (ve bu kediler için oldukça normaldir). Dördüncüsü, kediye neden vurduğunuzu hâlâ anlamayacak. Anlasa bile, kin besleyecek ve yokluğunuzda mutlaka yaramazlık yapacaktır. Eğer fiziksel etki yöntemlerinin taraftarıysanız, o zaman zoopsikologların tavsiyesini kullanın: Anne kedinin davranışlarını taklit edin. Aşırı neşeli bir çocuğu nasıl sakinleştirebilirdi? Bu durumda kedi pençesiyle burnuna sert ama nazikçe bastırırdı. Şunu da deneyin: Yavru kedinizin burnuna parmağınızla dokunun ve ona yanlış davrandığını hissettirin. Ayrıca kedinizin "en sevdiği" şeyi yapmasını engelleyen şeyin sizden kaynaklandığını da anlamasını sağlayamazsınız. Evet, sizin huzurunuzda artık bunu yapmayabilir. Ama sen yanında olmadığın o anı mutlaka değerlendirip tekrar deneyecektir. Eğer girişim başarılı olursa, her şey biter. Hiçbir şey onu niyetinden vazgeçiremeyecek, o yine aynı şeyi yapacak ama sadece senin yokluğunda. Bu nedenle kedileri eğitmek için daha önce denenmiş ve etkili başka yöntemlere başvurulur.
Eğitim yöntemleri
Ses tonunuz. Этот метод следует использовать лишь для воспитания котенка. Со взрослыми животными такой фокус, как правило, не проходит. Так что крики, просьбы, строгие нотации вам не помогут. Бить его тоже бесполезно. Ну и как воспитывать кошку или кота в таком случае? Для воспитания взрослого животного попробуйте применить метод превращения приятного в неприятное. Создайте для кошки такие условия, чтобы проказы, которые она совершает с видимым удовольствием стали ей самой неприятны. А параллельно с этим поощряйте ее за то, что она изменяет своим привычкам. Так, например, если ваша любимица повадилась драть мебель, урча от удовольствия и наслаждаясь звуками рвущейся ткани, попробуйте пойти на следующую хитрость. Для начала приобретите когтеточку (лучше всего – специальную стойку) и подрежьте проказнице когти. Стойку натрите пахучей кошачьей мятой, а «место для царапанья» на мебели заклейте липкой лентой (липкой с обеих сторон). Вероятнее всего, из двух имеющихся вариантов кошка выберет стойку: та и пахнет приятно, и к лапам ничего не липнет. А если попытки вернуться к мебели кошка не прекращает, то при первом же коварном поползновении с ее стороны издавайте громкий звук, пугающий кошку. Можно, например, с силой хлопнуть в ладоши или по стене, стукнуть половником по металлической крышке от кастрюли или резко включить фен (миксер, пылесос). Главное, чтобы кошка вас при этом не видела! Тогда она честно решит, что страшные звуки издает мебель, к которой она приближается. А когтеточка-то молчит! Хорош для воспитания кошек и метод внезапности, когда «вдруг» и совершенно неожиданно для них происходит что-то неприятное или пугающее. Так, например, можно отучить кота запрыгивать на стол. Если водрузить на него пирамиду (обязательно неустойчивую!) из пустых жестяных банок, то при прыжке кот ее свалит, и банки с грохотом посыпятся вниз. Коту это однозначно не понравится! Если ваша четвероногая проказница обожает «шарить» в мусорном ведре, открывая крышку и переворачивая его, то предоставьте ей такую возможность. Только поставьте в ведро банку с водой (или в само ведро налейте воды). Открыв и перевернув ведро, хулиганка получит щедрую порцию неожиданного водопада. Наверняка это отобьет у нее желание повторить попытку. А если такое происходит не один раз, да еще, когда никого нет дома – значит «что-то в этой жизни не так» и ведро лучше оставить в покое. Но кошка сама должна прийти к такому выводу. Она ведь вообще «сама по себе» и никто ей не указ. А для правильного воспитания кошки метод «я сама» – самый главный и самый действенный: «Я сама не хочу больше делать то, что делала раньше». Если кошка так считает, значит, из вас получился прекрасный воспитатель. Ваша задача выполнена, если вы смогли убедить кошку в том, что она сама так решила. А помочь вам в этом поможет еще одна прописная истина. Суть ее в том, что кошка никогда ничего не делает вам «назло» – она просто выше этого. Она просто видит мир по-другому и просто делает то, что ей нравится и поступает так, как ей хочется. Такой уж у нее характер. И успешное воспитание кошки вовсе не значит, что характер этот нужно сломать. Да и невозможно это в принципе. Кошку можно напугать, озлобить, заставить вас любить или ненавидеть, но сломать – никогда! И нам есть чему поучиться у этих гордых животных. Советуем почитать:
