Çin mutfağı yemekleri Çin mutfağına ayrılmıştır"Fan" ve "tsai" birbirini ve sınıfı tamamlayan ve antagonist olan iki ayrılmaz ve karşıt parçadır. Fan bizim için ekmek ile aynı, yani, yaşamak mümkün kılan temel gıda. Ve "fan" kelimesi pirinç anlamına gelse de, onları erişte ve un ve tahıl ürünleri olarak adlandırmak gelenekseldir. Tsai aynı - her şey yenilebilir, şef elinde yapılmış olan: sebzeler, et, kümes hayvanları, deniz ürünleri, meyve, orehi.Nekogda Mao Zedong sloganı en az bir kez Fransa'da her köylü ailesine, rüya, Kral Henry IV programının gıda temelde farklı olduğunu söyledi Bir hafta öğle yemeği için bir tavuk pişirebilir. Büyük Helmsman'ın konuştuğu kelimeler laktik ve daha sert: "Demir bardağı pirinç". Bu ne anlama geliyor? Tabii ki, o güzel Çinli porselen kase-wan metal ile değiştirilir ve Çin'in her sakini "tren" Günde pirinç bir fincan tüketmeye gerektiğini gerçeği edilmelidir başka deyişle, aç gitmeyin. Tüm bilinen türünün, Çin lahanası, en yaygın gelen, ancak az sayıda sunhuadan tadı var - - Fan refahını artırmak ile, tsai ekleyebilir Fan ve tsai her tamamlayacak şekilde dengelenmelidir ideal Çinli diyet "olarak niteledi.Diğer çürük yumurta" kadın ve erkek imajındaki arkadaş yin ve yang ile başladı. Ve diyette ise, Çinli kavramlara göre, oysa, uyum tahıl, sebze ve hayvansal proteinin payını ilgili olacaktır masanın yani sağ tsang olacaktır.
Tazelik kültüAvrupa açısından bakıldığında kurallarTersyüz edilmiş geleneksel bir Çin yemeği. Bu, yazı reformundan önce Çinlilerin metinleri sağdan sola ve yukarıdan aşağıya yazma biçimine çok benzer. Ayrıca tersini de yiyorlar. Hala. Ziyafet çayla başlar, çorbayla biter. İlk başta bu çılgınca görünüyor: Sonuçta doyurucu bir öğle yemeğini çayla bitirmeye alışkınız ve doğru şeyi yaptığımızdan kesinlikle eminiz. Her ne kadar modern beslenme uzmanlarının bakış açısından böyle bir yemek dizisi sağlıklı ve doğru beslenme formülüyle oldukça tutarlıdır. Çin geleneğinde akşam yemeğinden önce bir fincan çay bir nevi aperitiftir. Ve bu nedenle, önce "ısın", sonra mezeler, sonra sıcak yemekler ve sadece sonunda çorba. Yeneni hızlı bir şekilde sindirmek ve özümsemek için sonsözde yer alan "sıcak noktanın" gerekli olduğuna inanılıyor. Bu çorbadan bir kase içtikten sonra tüm tabakların “yerine oturduğunu” hissediyorsunuz. Çin mutfağının bir diğer değeri de hiçbir yemeğin bir gün önceden hazırlanıp ertesi gün ısıtılmaması. Her gün yiyecek alınır, çabuk pişirilir, tüketilir ve yarın her şey yeniden tekrarlanır. Batı'da "tavada kızartma" - "tavada kızartma" olarak adlandırılan pişirme yöntemini icat eden Çinlilerdi. Bu şekilde hazırlanan gıdalardaki vitaminlerin “ölmek” için zamanları yoktur, bu da besin özelliklerini arttırır.
Bununla birlikte, Çinlilerin yöneliminin de dikkate alınması gerekir.кухни на свежесть не отменяет наличия в ней продуктовых заготовок. Чтобы пережить зиму, китайцы точно так же, как мы, высушивают, засаливают, засахаривают или маринуют овощи и растения. Свежесть свежестью, а скудость меню эти заготовки скрашивают. Голод не тетка, и некоторыми принципами вполне можно поступиться. Со скоростью стукаЛюбое блюдо китайской кухни пригодно к поеданию палочками-куйацзы, и, наверно, никто не ответит на вопрос, что именно китайцы придумали раньше: резать еду на мелкие, ухватываемые куйацзы кусочки, или выстругивать из дерева палочки для удобной транспортировки с тарелки в рот «эргономичных» кусочков. Куайцзы находят при археологических раскопках, и это неудивительно: жители долин Хуанхэ и Янцзы пользуются ими более 3 тысяч лет. Чжу, так в древности называли палочки, упомянуты в трактате «Ли-цзи» («Книге ритуала»), а отец китайской историографии Сыма Цянь в своем классическом труде «Ши-цзи» («Исторические записки») уточнял, что последний правитель династии Шан (ок. 1100 года до н. э.) пользовался палочками из слоновой кости. Лакированные палочки времен династии Западная Хань (206 год до н. э. — 24 год н. э.) обнаружили при раскопках в местечке Маваньдуй в провинции Хэнань, а во времена династии Тан (618—907 годы) стали популярны золотые и серебряные палочки. Последние, по легенде, служили своеобразным индикатором — по ним проверяли, отравлена пища или нет. Первый иероглиф «куай» в куайцзы образован от иероглифа «быстрый» добавлением сверху иероглифа «бамбук», что показывает, из какого материала традиционно делаются палочки, кроме того, сходная этимология у слова «кусочек», который и читается похоже — «куай». Вот и получается, что палочки — приспособление, предназначенное для ускорения поглощения кусочков пищи. Традиционные куйацзы бывают пяти видов: деревянные, металлические, костяные, каменные и из комбинаций этих материалов. Сейчас в Китае популярнее всего палочки из прочной пластмассы, имитирующей кость, хотя предпочтение отдается палочкам из железного дерева: они поистине бессмертны, ими могут есть несколько поколений семьи, а вот «общепит» любит одноразовые — из недорогой древесины и бамбуковые куайцзы. Есть палочками несложно. Китайская экспансия, о которой так любят говорить политологи, в первую очередь коснулась безобидных вещей — весь мир с удовольствием забегает в китайские ресторанчики, заказывает домой «take-out» и неизбежно ест палочками. Чтобы отведать фань и цай палочками, надо жестко упереть одну палочку в сочленение большого и указательного пальцев «рабочей» руки, а вторую взять той же рукой так, как вы держите, скажем, карандаш. Потренируйтесь на мелких предметах — щепках, листках бумаги, крекерах… Когда вам удастся метко и небрежно постукивать кончиком одной палочки о другую, вы достигли совершенства. Правда, замечена одна закономерность: как только начинаешь хвастаться, как хорошо ты владеешь куайцзы, коварный кусочек еды или пельмень немедленно выскальзывает и падает в блюдечко с соевым соусом. Китайская еда не терпит суеты. Часто спрашивают: как можно есть палочками рис? Никаких чудес: китайский рис клеек, а не рассыпчат. Поэтому взять палочками из пиалы комочек риса несложно. Едят с помощью куайцзы и суп. Сначала ими выуживают твердые ингредиенты, а затем оставшуюся жидкость вычерпывают из пиалы-вань характерной фарфоровой ложечкой с короткой ручкой. 
Sosyal karakterÇinlilerin yemek yemesi alışılmış bir şey değilyalnız. Bir restorana veya lokantaya gelen bir şirket (geleneksel Çin'de elbette kafe yoktu - buradaki kültür kahve değil çaydır), birçok yemek sipariş eder. Klasik sipariş şemasına göre ana yemek sayısı (çorbalar ve soğuk mezeler hariç), +1 (sahibinden) akşam yemeği sayısına karşılık gelir. Diğer tüm Çin törenlerinden daha az önemli olmayan sofra görgü kuralları, en onur konuğun ilk önce seçimini yapmasını gerektirir. Geleneklerin bilincinde olarak etli bir şey, örneğin Gu Lao Zhou domuz eti sipariş edecek. Yemeğin bir sonraki en yüksek dereceli katılımcısı bir kümes hayvanı yemeği seçecektir (örneğin, Amerika'da çok popüler olan emperyal tavuk veya limonlu tavuk veya Guangdong buharda pişirilmiş ördek). Üçüncüsü balıktır (tatlı ve ekşi soslu sazan veya turna levreğinin “çam kozalakları”). Yemeğin ana iskeleti ortaya çıktı. Geri kalanı deniz ürünleri, sebzeler, şekerlenmiş meyveler ve daha fazlası gibi her türlü küçük şeyi sipariş etmekle yetinebilir. Böyle bir ziyafet için en uygun katılımcı sayısı dört, tercihen sekizdir: dörtten az yemeği denemek rahatsız edicidir, ancak sekizden fazlasını denemek zordur. Getirilen tabaklar, yuvarlak masanın ortasına, yemeğe katılan her katılımcının yemek çubuklarıyla tabaktan herhangi bir parçayı alıp tabağına koymasına olanak tanıyan özel bir döner tabla üzerine yerleştiriliyor. Pirinç, soya, kaynar su Çin törenleri ve misafirperverliği birbirinden ayrılamaz. Fakir bir adamın kulübesine bile gelen bir misafirin ikram edilmemesi mümkün değildir. Ve eğer evde çay yoksa, ona basit kaynar su - kai shui sunulacak. Sonuçta, dünyadaki her dostluk eylemi, gezgine su vermekle sonuçlanıyor. Orta İmparatorluğun sakinleri "garnitür" kelimesini bilmiyorlar. Çin yemeğinin temeli bir bardak pirinç ve bir kase kaynar sudur. Yelpazede bir çeşit tsai varsa pirincin üzerine konur. Belki de Çin yemeği, Uzak Doğu'nun her yerinde olduğu gibi bir bileşen daha olmadan var olamaz - soya sosu. Üstelik bu sosta yemek pişirip hazır yemekleri tatlandırmak için kullanıyorlar. Soya sosu bir tuz tedarikçisidir. Bütün bunlar geleneksel Çin yemeği.
Her zevke uygun “Xiaochi” Meşgul bir kişi veya bebek arabası içinчеловека проблемы, где бы поесть в Пекине, просто не существует. При этом в Китае можно насытиться, даже не заходя в «застенные» точки общепита. Уличные торговцы предлагают разные виды «сяочи» — «маленькой еды-перекуса». Начнем с печенного в бочке сладкого или ямса — прекрасно усваиваемой пищи, которая благодаря содержащемуся в клубнях крахмалу заправляет едока на хорошие полдня, сочетая нежность печеного картофеля и деликатную сладость конфеты «Му-Му». А если захотелось мяса? Пожалуйста! Китайские мусульмане держат шашлычный бизнес (мясо, жаренное на шпильках, называется «каожоучуань»). Кусочки будут маленькими, шпильки — тоненькими, мясо на них самое разное. Баранина, говядина, крошечные перепелки… Захотелось сладкого? Вам тут же предложат палочки с празднично выглядящими крупными алыми ягодами боярышника или любыми другими засахаренными фруктами, которыми особенно славится главная пекинская торговая улица Ванфуцзин. Нет проблем и с мучным. Продавцы цзяньбин пекут блины тут же, прямо на уличной жаровне. Такой креп с яйцом и острым соусом съесть можно только один — уж больно велик и питателен. Южнее,в Сиани, на улице можно найти даже пельмени, которые вообще-то едят в помещении. Правда, чем южнее мы будем продвигаться, тем меньше на улицах будет мяса, поэтому можно нарваться на пельмени с одной зеленью. Есть и более экзотические вещи: например, Ханчжоу славится запеченными улитками, гигантскими личинками тутового шелкопряда (тоже на палочке), лапками кур и копытцами свиней, утиными головами прямо с клювами… Найдется все, хватило бы мужества это попробовать. Чудо-самоварНастоящее чудо национальной кухни — «китайский самовар», «хого». На самом деле это блюдо пришло в Поднебесную из Монголии вместе с завоевателями-чингизидами. Иностранцы недаром называют его «монгольским», а иногда и «мусульманским» самоваром, ибо он популярен у мусульман-дунган. Хого наглядно демонстрирует адаптивность китайской пищевой культуры, впитывающей и усваивающей любые пригодные продукты и способы их приготовления. Если изначально в котле-«самоваре» варили баранину, то китайцы на этом не остановились. Мы уже обмолвились: истинный вкус продукта для местного повара — не императив. Особенно отчетливо понимаешь это, участвуя в трапезе, включающей хого. В большой железной кастрюле на ножках, стоящей перед едоками, варится все, что есть съестного в доме. Наверно, философия такого рода блюд знакома большинству культур, и в народе подобные сборные солянки носят обобщенное название «ирландское рагу», но китайский самовар — вещь иная, хотя может считаться чем-то вроде фондю. Внутри котла закипает вода. Затем вам начинают подносить ингредиенты для загрузки внутрь: например, трехдневных мышат. Повар зажимает новорожденного грызуна в кулак и бьет деревянным молоточком по носу. Остается взять оглушенных, но живых мышат за хвост, опалить над свечой (блюдо так и называется «Мыши на свечах») и на полминуты окунуть в кипяток. Потом мышонка макают в соус и съедают целиком. Оставшийся сырым мышиный хвостик суеверные китайцы перебрасывают через левое плечо. Но все же более традиционно подают тонко нарезанное мясо (разное), длинную китайскую капусту (она продается у нас под названием «китайский салат»), креветки, лапшу (в том числе «стеклянную» рисовую фунчозу), стружку овощей — морковь, бобовые (соевые) побеги, китайские грибы — дунгу (известные на Западе под японским названием ситакэ), черные грибы-муэр («древесное ухо»), в общем, все, что не скрылось. Ингредиенты следует палочками запускать в воду (понятно, что после первого же погружения в котел животных ингредиентов получается именно бульон), а потом, через очень непродолжительное время, когда они разок-другой прокипят, быстренько выхватывать их из бульона и ополаскивать в соевом соусе. Изумительная вещь! Помимо прочего, очень сплачивает пирующих и оживляет атмосферу. Самовар — квинтэссенция погони китайцев за свежестью приготавливаемого продукта. Подвергать продукты тепловой обработке меньше и интенсивнее, чем в нем, не представляется возможным. 
Ay dışındaki her şey Tüm "feng shui"siyleÇin kültürünün, hayatta kalma ve beslenme söz konusu olduğunda doğaya saygısı yoktur. Çinlilerin de söylediği gibi, iyi bir aşçı ay dışındaki her şeyi, sandalye dışında dört ayaklı olan her şeyi ve bacakları olmayan her şeyi pişirir. Hayvancılıkta duygusallık yok: Burada sevimli, tombul yavrular evcil hayvan olarak değil et için satılıyor. Ve hiç kimse utanarak uzağa bakmayacak. Güneyde ise “Ejderhaya Karşı Kaplan Dövüşü” adlı kedi ve kobra yemeği ikram edilecek. Fiziksel acıya karşı hoşgörülü olan Çinliler, gerektiğinde bunu başkalarına da yaşatmaktan çekinmezler. Canlı bir tavuğun önünde çömelen ve melankolik bir şekilde tüylerini yolan bir insanı görünce sakin kalmak için hangi sinirlere ihtiyacınız var?.. "Bir kuşu, özellikle de bir ördeği yolmak oldukça zor bir iştir" Zhogoleva eşler, Rusça'daki ilk Çin yemek kitaplarından birinin yazarları. "Kuşu kesmeden 10-20 dakika önce ona bir tatlı kaşığı alkol ya da sirke içirirseniz, tüylerinin alınması çok daha kolay olacaktır." Görünüşe göre tanıştığım adam yemek pişirme sanatının bu inceliklerine yabancıydı. Pekin ördeğinin trajik kaderi Hiçbir zaman gerçek Çin ihtişamını tadamadığım yemeklerden biri de ünlü “Pekin Kaoya”. Bu yemek, Çin'in imparatorluk olmaktan çıktığı ve halkın aristokrat yaşamın en erişilebilir yönlerine katılabildiği Xinhai Devrimi'nden sonra ulusal mutfağa girdi. Ördeklerin renklendirmek için pudra şekeri ile ovulduğunu, kuşun içinin kaynatıldığını (içeriye su dökülür) ve dışının pişirildiğini (ördek özel bir fırında kancaya asıldığını) herkes bilir. ördek derisi ve eti dilimleri, salatalık çubukları, pırasa rendesi, erik sosuyla, özel ince krepe sarılmış olarak ve ördek yemeğinin sonunda yenir. Kuştan kalan kemiklerden yapılan et suyuyla yıkanması gerekiyor. Ancak herkes, lezzetli bir yiyecek haline gelmesi planlanan ördeğin ideal olarak iki kancaya bağlandığını veya sıkı bir kafese konulduğunu, içme suyu verilmediğini ve aşırı tuzlu yiyeceklerle cömertçe beslendiğini bilmiyor. Ördek, şeftali ağacının üzerinde kavrulur ve kuşun eşit şekilde kızarması için ortasına yerleştirilebilmesi için özel olarak kavislidir. Pekin'deki en ünlü ördek restoranı, aynı Wangfujing caddesindeki Quanjuide'dir. Bununla birlikte, özel restoranların her birinin kendi ördek pişirme tarifi vardır ve ördek aşçısının, sahibiyle yakın klan bağları ile bağlı olduğu için işletmeden ayrılmasına asla izin verilmez.
Sürgündeki Çin mutfağıYaygınGerçek Çin yemeklerinin ancak Çin, Güneydoğu Asya ve Uzak Doğu'da tadılabileceği görüşü. Bu hem doğrudur hem de yanlıştır. Çinliler, otantik fan ve tsai'nin dünyanın her yerinde yapılabileceğine inanıyor; ihtiyacınız olan tek şey bir wok tavası, keskin bir bıçak, bir kesme tahtası ve "yüksek ısı". Aslında Çin yemeklerinin temel özellikleri (tsai'nin kesildiği küçük parçalar ve hızlı pişirme) coğrafi konuma ve dilimleyicinin uyruğuna bağlı olarak değişmez. Çinli şefi oynamaya karar veren herkes, Tony's Basics veya Yedinci Kıta'dan soya ve hatta erik sosu, susam yağı, yıldız anason (yıldız anason), zencefil, havlıcan (Rusya'da havlıcan), rezene, pırasa, yumurta veya pirinç eriştesi satın alabilir. , hamur tatlısı hamurunun yaprakları… Evet, deniz salatalıkları bile! Çin Mahallesi'ne gitmek daha da kolay. Orada "yerli" Çin ürünleri satın alabilir, birkaç düzine gerçek jiaozi köftesi yiyebilir, buharda pişirilebilir ve bambu ağda servis edilebilir, donmuş durian ve tütsülenmiş ördekleri eve götürebilir, bir veya iki saatliğine gerçekten küçük Çin'de olduğunuzu hissedebilirsiniz. Sonuçta Çin mahalleleri, Huaqiao Çinlileri tarafından San Francisco veya Toronto sakinleri için değil, öncelikle kendileri için yaratıldı. Ama yine de dilinizi ve damağınızı kandıramazsınız: Çin Seddi'nin dışındaki Çin yemeklerinin tadı pek de aynı değil. Kendi topraklarıyla bağını kaybeden ulusal mutfak, yerel tatlara esnek bir şekilde uyum sağlıyor. Tonlar kalınlaşır, tatlı ve ekşi sos çok ekşi veya çok tatlı olur, sebzeler sertleşir, parçalar çok büyük olur, porsiyonlar çok büyük olur. Bu fark özellikle Orta Krallık'ta bulunmuş olanlar için belirgindir. Yiyecekleri kelimelerle anlatmak, şarkı söylemeyi anlatmak gibidir. Şarkı söylemeyi bir kez duymak daha iyidir ve en azından bir kez yemeğin tadına bakmak daha iyidir. Nerede deneyebilirim? Tabii ki Çin'de.
