Πώς θέλω να είναι η οικογενειακή μας ζωήμοιάζει με παραμύθι στο οποίο ακουγόταν το κλασικό «και έζησαν ευτυχισμένοι για πάντα»! Δυστυχώς, αυτό πρακτικά δεν συμβαίνει ποτέ, αν και πραγματικά δεν θέλω να πιστέψω ότι αυτή η ιστορία θα είναι σύντομα για εμάς. Δεν περάσατε πρόσφατα πολλές προειδοποιήσεις από φίλους και συγγενείς με τις λέξεις: «Όλα θα είναι διαφορετικά για μένα!»; Και εδώ κάθεσαι απέναντι από τον άντρα σου, και δεν σου προκαλεί παρά εκνευρισμό. Είναι γνωστή αυτή η κατάσταση; Στη συνέχεια, διαβάστε το άρθρο μας για να μάθετε τα πάντα για τις οικογενειακές κρίσεις.
Οι αιτίες της κρίσης στην οικογένεια
Σε γενικές γραμμές, αξίζει να αποφασίσετε τικατανοείται από τη λέξη «κρίση». Κρίση — είναι ένα σημείο καμπής, ένα σημείο καμπής, στο οποίο οι παλιοί τρόποι ύπαρξης δεν «δουλεύουν» πια. Κατά κανόνα, το αποτέλεσμα μιας κρίσης είναι η εφεύρεση κάτι νέου, για παράδειγμα, η απόκτηση ενός νέου προτύπου συμπεριφοράς ή μια αλλαγή στην κοσμοθεωρία. Όλα αυτά τα πράγματα συνήθως ονομάζονται «κανονιστική κρίση», δηλαδή είναι μια παραλλαγή του κανόνα ή ακόμη και ένας άμεσος δείκτης του. Η βάση τέτοιων οικογενειακών κρίσεων είναι, κατά κανόνα, η αναδιάρθρωση του οικογενειακού συστήματος: η δημιουργία μιας νέας μονάδας της κοινωνίας, η γέννηση ενός παιδιού, η μετάβασή του στο σχολείο, η γέννηση ενός δεύτερου παιδιού και ούτω καθεξής &# 8212; όλα εκείνα τα πράγματα που θα περάσουμε σχεδόν όλοι μας. Δυστυχώς, αυτό δεν διευκολύνει τη ζωή και την εμπειρία της κρίσης. Τι να πούμε για λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με την ομαλή εξέλιξη των γεγονότων! Αυτά περιλαμβάνουν όλα όσα γίνονται άγχος για την οικογένεια, αλλά δεν έχουν σκοπό να μεταφέρουν την ύπαρξη του οικογενειακού συστήματος σε ένα νέο επίπεδο. Τι γεγονότα μπορεί να είναι αυτά;
Σημάδια της κρίσης στην οικογένεια
Έτυχε να ζεις με άλλο άτομοκαθόλου εύκολο. Η ανάγκη να προσαρμοστείτε, να λάβετε υπόψη τη γνώμη του, να κάνετε παραχωρήσεις και να ξεχνάτε περιοδικά τις δικές σας ευκολίες και επιθυμίες — Όλα αυτά φυσικά προκαλούν περιοδική ψύξη στις οικογενειακές σχέσεις. Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα: πώς να διακρίνουμε μια προσωρινή διαφωνία από μια πραγματική οικογενειακή κρίση; Υπάρχουν μια σειρά από σημάδια που θα σας βοηθήσουν να πλοηγηθείτε αυτή τη στιγμή. Κατά κανόνα, αυτό που έρχεται στο προσκήνιο είναι το γεγονός ότι σχεδόν όλα τα λόγια και οι πράξεις του συντρόφου σας αρχίζουν να σας προκαλούν ένα έντονο αίσθημα εκνευρισμού. Στο επίπεδο της συνείδησης, αυτό εκδηλώνεται στο γεγονός ότι είναι "απλώς ενοχλητικός, αυτό είναι όλο!" Οι πράξεις, τα λόγια, ο τρόπος ομιλίας του, οι χειρονομίες και άλλα μικροπράγματα που κατά κάποιο τρόπο συνδέονται με τον σύντροφό του είναι ενοχλητικά. Μερικές φορές αυτό οδηγεί σε εκρήξεις θυμού και οργής, που φυσικά δεν βελτιώνουν τις οικογενειακές σχέσεις. Μια άλλη εκδήλωση της οικογενειακής κρίσης είναι το γεγονός ότι εσείς και ο σύζυγός σας παύετε να ακούτε και να καταλαβαίνετε ο ένας τα συναισθήματα του άλλου. Σου λέει για τον Θωμά και εσύ του λες — σχετικά με το Yerema. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος αμοιβαίων διεκδικήσεων: είναι σημαντικό να μεταδώσετε στον σύζυγό σας ότι σας λείπει η προσοχή και προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να σας κάνει να καταλάβετε ότι έχει κουραστεί από την καθημερινή «διαρροή εγκεφάλων». Το χάσμα μεταξύ σας γίνεται όλο και μεγαλύτερο, και τώρα περιορίζεστε αποκλειστικά στους δικούς σας ισχυρισμούς και δικαιοσύνη. Οποιαδήποτε επιθυμία να μοιραστούμε τις λύπες και τις χαρές ο ένας με τον άλλο εξαφανίζεται, κάτι που είναι σημαντικό στο γάμο, γιατί μετά το γάμο είναι ο σύζυγος που αρχίζει να παίζει το ρόλο του πιο σημαντικού πράγματος στη ζωή ενός ατόμου. Παρεμπιπτόντως, ένας από τους συντρόφους, κατά κανόνα, φαίνεται να είναι αυτός που επενδύει περισσότερο στο γάμο σας, και μερικές φορές τόσο ο σύζυγος όσο και η σύζυγος το πιστεύουν. Φυσικά, με φόντο όλα αυτά, η επιθυμία σας για σεξουαλική οικειότητα μειώνεται ή και εξαφανίζεται εντελώς. Φυσικά, για τι σεξ να μιλάμε όταν σας φαίνεται ότι μισείτε ο ένας τον άλλον! Δεν είναι τυχαίο ότι η οικεία ζωή είναι ένα πραγματικό βαρόμετρο των οικογενειακών σχέσεων, γιατί δείχνει πόσο δεμένοι είναι οι σύζυγοι με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Αυτό συνδέεται επίσης με το γεγονός ότι οι σύντροφοι σταματούν να παρακολουθούν ο ένας τον άλλον και δεν προσπαθούν πλέον να ευχαριστήσουν ο ένας τον άλλον. Συνέπεια όλων αυτών είναι οι συνεχείς καβγάδες. Οι σύζυγοι γίνονται ανίκανοι να καταλήξουν σε συμφωνία έστω και για ένα περισσότερο ή λιγότερο σημαντικό πρόβλημα: ποια ταινία να παρακολουθήσουν απόψε ή ποιος θα κάνει μπάνιο το παιδί. Θέματα που σχετίζονται με την ανατροφή και τη φροντίδα των παιδιών αποδεικνύονται ιδιαίτερα γόνιμα για καυγάδες. Όλα αυτά οφείλονται στο γεγονός ότι ο καθένας έχει τη δική του ιδέα για το πώς πρέπει να είναι όλα και δεν θέλουν να υποχωρήσουν στον σύντροφό τους ούτε ένα χιλιοστό. "In war as in war," — λες και προετοιμάζεσαι για την επόμενη μάχη για «την επικράτειά σου».
Ποιες είναι οι κρίσεις στις οικογενειακές σχέσεις;
Όπως έχουμε ήδη πει, υπάρχουν πολλά διαφορετικάкризисов семьи. Кто-то считает, что они наступают практически в одно и то же время в разных парах, однако это не совсем так. Бывает, что супруги живут вместе довольно долго, и совершенно внезапно у них наступает так называемый “кризис первого года совместной жизни”. Поэтому мы просто расскажем вам о видах кризисов в семье и обозначим их приблизительные временные рамки. Самый первый из кризисов в семье — это кризис первого года совместной жизни. Его суть заключается в том, что вы начинаете жить вместе и сталкиваетесь с разницей в ваших представлениях обо всем. Кстати, даже если вы жили вместе до свадьбы, не факт, что вы избежите этого, ведь одно дело просто быть рядом, и совсем другое — быть связанными узами брака, которые, вообще-то, навсегда. Тут и появляется идея о том, что то, с чем вы готовы были мириться раньше, в роли жены вас категорически не устраивает. И то же самое происходит с вашим мужем. Например, вы считаете, что супруги должны все свободное время проводить вместе, а ваш партнер с этим не согласен. Здесь появляется необходимость договариваться и устанавливать нормы и правила совместного проживания, иначе вы скатитесь к бесконечным претензиям в адрес друг друга. Если вы благополучно пережили первый из кризисов в семье, то нередко за ним следует другой, а именно кризис, связанный с рождением ребенка. Это вообще один из самых непростых (и, в то же время, радостных) моментов в жизни супругов, ведь меняется абсолютно все, начиная с устройства семейной системы (вас было двое, и вы были супругами, а теперь появляется третий, который создает детско-родительскую подсистему) и заканчивая образом жизни во всех деталях. У вас появляется новый пункт в списке семейных хлопот — забота о малыше, — и его нужно как-то распределять. Теперь становится гораздо сложнее уделять внимание друг другу, да и на секс времени нет — выспаться бы! Усталость и раздражение накапливаются и выливаются в самый настоящий кризис семьи. Еще один кризис, связанный с детьми — это рождение второго ребенка. Во-первых, усиленная нагрузка падает на плечи супругов — им предстоит заботиться как о старшем, так и о новорожденном младенце, а это, как известно, помимо радости, очень утомляет. Да и сами дети не прибавляют спокойствия: у первого ребенка нередко возникает комплекс “свергнутого монарха”, и ему кажется, будто его теперь любят меньше, а вся забота достается малышу. Семье предстоит выдержать еще одно испытание, а родителям — поровну делить между детьми свои любовь и внимание, что оказывается весьма непростой задачей. Поход ребенка в первый класс — это тоже один из видов кризиса семьи. В этом случае происходит своеобразная проверка родителей, да и всей системы, на эффективность: в школе оценивают, чему научился ребенок и как у него получается справляться со школьной программой. Если у ребенка к концу первого года обучения появляются проблемы, то это, как правило, служит сигналом, что в семье что-то не в порядке. Да и даже если в ней все нормально, этот период — двойная нагрузка на всех ее членов: нужно всем вместе адаптироваться к новым условиям, родители должны помогать ребенку и контролировать его, а ребенок — хорошо учиться. Кроме того, это первое напоминание о том, что когда-нибудь дети покинут родительское гнездо и они останутся одни. Все вместе это создает весьма напряженную атмосферу в семье. На одной из этапов семейной жизни наступает кризис, не связанный с детьми, и это — кризис монотонности. Пара уже долгое время вместе, и былая страсть потихоньку идет на убыль. Новых ощущений очень мало, и каждый из супругов тоскует по ним. Казалось бы — радуйся, ведь все семейные обязанности распределены, быт налажен, детям найдено место в системе — но нет! Обыденность и стабильность означают новый кризисный этап в развитии семьи, и вам предстоит всем вместе преодолеть эту нелюбовь к рутине. Кризис подросткового возраста обычно является кризисом и для всей семьи в целом, ведь взрослеющий подросток — это зрелище не для слабонервных. Ему нужны свобода и независимость, но толком он ничего сделать не может, из-за чего очень злится и конфликтует с родителями. Те, в свою очередь, сильно переживают за растущего ребенка, пытаются научить его уму разуму и немного грустят, ведь скоро он станет совсем взрослым, а, значит, наступит следующий кризис. За рубежом его принято называть “синдром опустевшего гнезда”. Он связан с тем, что взрослые дети покидают родительскую семью, и пожилые супруги остаются один на один друг с другом. И если у них на протяжении долгих лет совместной жизни не получалось сохранять время и пространство для близости, то их ожидает неприятный сюрприз, а именно нахождение наедине с человеком, который кажется чужим и скучным. Это один из самых тяжелых кризисов — именно на этот период приходится множество разводов, когда пара понимает, что у них нет ничего общего больше, и каждый принимается заново искать себя. Хотя найти общий язык, конечно, можно — ведь вас столько связывает — но сложно.
Πώς να επιβιώσετε από την κρίση της οικογένειας;
Θυμηθείτε ότι μια διέξοδος μπορεί να βρεθεί πρακτικά απόοποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση. Οικογενειακή κρίση — καμία εξαίρεση. Φυσικά, όταν είσαι σε αυτό, σου φαίνεται ότι όλα είναι απελπιστικά, αλλά αν ξεπεράσεις την κατάσταση και προσπαθήσεις να την αντιμετωπίσεις κάπως αφηρημένα, θα γίνει πολύ πιο εύκολο για σένα. Και, παρεμπιπτόντως, η θέση του θύματος είναι η λιγότερο ευχάριστη και η πιο θετική — τη θέση εκείνων που φέρουν την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει (τουλάχιστον μέρος αυτής). Αν κάποια στιγμή σας γίνει πολύ δύσκολο, μπορείτε πάντα να καταφύγετε στη βοήθεια ενός οικογενειακού ψυχολόγου-συμβούλου — είναι σε θέση να βοηθήσει τα ζευγάρια να επιλύσουν τα πιο δύσκολα προβλήματα. Τέλος, θα ήθελα να πω ότι η αγάπη θα κατακτήσει τα πάντα, και αν την έχεις, τότε, σε γενικές γραμμές, δεν φοβάσαι τίποτα. Σας προτείνουμε να διαβάσετε: